GameWorld Blogs

Ένας τίτλος που δεν έχει καμία σχέση με το κείμενο, λοιπόν. Πρακτικά μπορώ να γράψω οτιδήποτε, για οποιοδήποτε θέμα και παράλληλα ο τίτλος το κειμένου μου όντως να είναι αληθής, άρα και σωστός και κατάλληλος για το κείμενο. Επομένως με όσο το δυνατό λιγότερη προσπάθεια κατάφερα να βρω ένα τίτλο ο οποίος λέει αλήθεια και προσδιορίζει τι (δεν) είναι το κείμενο ( δηλαδή, σχετικό με το τίτλο). Από τη άλλη με τέτοιο τίτλο όταν το δω δημοσιευμένο παίζει ούτε εγώ να μην μπω να το διαβάσω.
Οκ..Οκ.. το βρήκα ο τίτλος πρέπει να γίνει λίγο καλύτερος. Μάλλον θα είναι αυτός:

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ GAMING!

Καλύτερα έτσι? Να δω αντιδράσεις...

Έτσι μπράβο φίλε gamer.

Και το σημερινό θέμα είναι  τα click baits.
Για να κάνω μια μικρή εισαγωγή τα click baits είναι οι παραπλανητικοί τίτλοι, που στοχεύουν στον εντυπωσιασμό και στο να "ψαρώσουν" τους ανθρώπους ενώ το περιεχόμενο του κειμένου όπως λέει και ο τίτλος είτε δεν έχει σχέση, είτε λέει διαφορετικά πράγματα. Μια μικρή ιστορική αναδρομή είναι πως το φαινόμενο άρχισε να λαμβάνει έκταση χάρη στην εταιρεία Taboola. Να 'σαι καλά για το καλό που έκανες στον κόσμο Taboola ελπίζω στο κοντινό μέλλον να αποκτήσεις χρέος μεγαλύτερο και από της Ελλάδας. Την Τaboola λοιπόν την ίδρυσε ο Adam Singolda στο Ισραήλ και πρόκειται για μια εταιρεία ψηφιακής διαφημιίσεις. Προφανώς όμως το φαινόμενο αυτό πλέον έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και έχει εισχωρήσει παντού. Εταιρίες όπως η Google και το Facebook άθελα τους το προωθούν. Πως? Το προωθούν όσο προβάλουν τα πιο γνωστά θέματα και πηγές και όχι τα πιο ακριβή. Δυστυχώς αυτά τα 2 πλέον δεν συνάδουν.

Ένα παράδειγμα που παρατήρησα τελευταία σε ένα μεγάλο αμερικάνικο site με games, που για λόγους τυπικότητας δεν θα αναφέρω τα 3 γράμματα που απαρτίζουν το όνομα του, είναι το εξής. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως ο τίτλος έλεγε πως παράγοντας της Ubisoft δήλωσε πως η ταινία του Assassin's Creed δεν θα βγάλει λεφτά (το κείμενο γράφτηκε πριν βγει η ταινία, βρε λες να ήταν προφητικό αυτό το ckicκ bait άρθρο). Με απωρεία και εγώ μπήκα να διαβάσω ολόκληρη την συνέντευξη για να καταλάβω το λόγο που δήλωσε αυτό το πράγμα. Εδώ έρχεται το ενδιαφέρον. Ο εν λόγο τύπος δεν δήλωσε ποτέ κάτι τέτοιο. Είπε απλά πως η Ubisoft δεν θα βγάλει λεφτά από την ταινία (όχι οτι η ίδια η ταινία δεν θα βγάλει λεφτά), λόγο της συμφωνίας με τη 20th Century Fox για τα κινηματογραφικα δικαιώματα του franshice. Επίσης δήλωσε πως η Ubisoft βλέπει την ταινία σαν promotion για τα παιχνίδια. Επομένως αν το σκεφτούμε  ο τίτλος διαστρέβλωσε τελείως τις δηλώσεις του. Και φυσικά όλοι "νοήμονες"-επιστήμονες gamers άρχισαν να σχολιάζουν απο κάτω βασιζόμενοι μόνο στον τίτλο. Οπότε το αποτέλεσμα είναι παραπληροφόρηση μεν, αλλά πολλά clicks. Kαι θέτω ένα ερώτημα. Αυτό το site όπως και όλα τα υπόλοιπα δεν είναι ειδησεογραφικά?

"Ναι πάνσοφε και νοητικά ανώτερε απο εμάς τους τελειωμένους"

Προφανώς λέτε μπροστά από την οθόνη σας αυτή τη στιγμή. Το θέμα είναι πως ένα ειδησεογραφικό site πρέπει να αρέσκεται στο να προσφέρει όσο το δυνατό γρηγορότερα
έγκυρες ειδήσεις και όχι στα κλικς, σωστά? Μα και αυτοί κάπως πρέπει να βγάλουν λεφτά υποθέτω, οπότε από την μια λογικό. Αλλα από την αλλη ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΚΟ σημαινει να προσφέρεις ειδήσεις. Tέλος. Το  θέμα είναι ότι όταν ένα site μπαίνει στο κόλπο των click baits σταματάει ναι είναι ειδησεογραφικό  μιας και δεν προσφέρεις ουσιαστικές ειδήσεις, αλλά πράγματα που θέλει να ακούει το κοινό (π.χ. Warcraft 4) και όχι πράγματα που ισχύουν (Σιγά μην βγει ποτέ Warcraft 4). Σε καταλαβαίνω φίλε συντάκτη, ιδιοκτήτη ή ότι άλλο και αν είσαι εσένα σε νοιάζει το κέρδος σου, αλλά μάντεψε ποιον δεν νοιάζει το κέρδος σου.  ΕΜΕΝΑ! Α, και σχεδόν κάθε σοβαρό gamer. Οπότε αν θες να έχεις για κοινό σου ανεγκέφαλα πιτσιρίκια που διαβάζουν μόνο τίτλους με γεια σου με χαρά σου, αλλά να ξέρεις ότι έτσι δεν φτιάχνεις community.

Αλλά από την άλλη ας το σκεφτούμε πιο καθαρά. Διάβασε ξανά τι έγραψα στην αρχή, μην ανησυχείς περιμένω... Οκ αρκετά... δυστυχώς το πρόβλημα πιθανόν ξεκινάει και από μας τους ίδιους. Στο παράδειγμα που έθεσα για το άρθρο της Ubisoft όλοι μπήκαν και σχολίασαν με βάση τον τίτλο. Οπότε η ίδια η συμπεριφορά του μέσου gamer η και γενικότερα του μέσου ανθρώπου είναι να επιζητά το γρήγορο και εύκολο. Όλοι ή έστω οι περισσότεροι εστίασαν στον τίτλο και μάλιστα σχολίασαν με βάση αυτό. Οπότε δεν φταίει μόνο το κάθε site, αλλά φταίνε και οι αφελείς που πέφτουν εύκολα στη παγίδα. Όταν εσείς οι ίδιοι πέφτετε στην παγίδα (εγω δεν πέφτω ποτέ σε παγίδες  ) τους δίνεται το κίνητρο να συνεχίσουν να κάνουν ότι κάνουν. Επανέρχομαι στο παράδειγμα της Ubisoft. Πραγματικά σκέψου το λίγο άμα ο τίτλος  του άρθρου ήταν "Παραγωγός της Ubisoft πιστεύει ότι η ταινία του Assassin's Creed θα βγάλει λεφτά", ποιος ακριβώς θα έμπαινε να τη διαβάσει? Λογικά κανείς, μιας και είναι  αυτονόητο ένας παραγωγός της εταιρείας που χρηματοδοτεί μια ταινία να πιστεύει πως το προϊόν του θα πάει καλά οικονομικά. Αλλά άμα ο τίτλος του άρθρου αλλάξει λίγο. Τότε γίνεται πιο ενδιαφέρον. Δημιουργεί ίντριγκα και εκμεταλλεύεται το hate πολλών οπαδών προς τη Ubisoft και αυτό μετουσιώνεται σε σχόλια και clicks ότι ακριβώς χρειάζεται ένα site για να πάρει χορηγίες  από κάποια μεγάλη εταιρεία (εκτός από τη Ubisoft στο συγκεκριμένο παράδειγμα). Kαι αυτό είναι μόνο  ένα παράδειγμα, πάω στοίχημα πως εσύ που διαβάζεις σου έρχονται αρκετά στο μυαλό. Και πάω και ένα ακόμα στοίχημα πως αν μπεις τώρα σε κάποιο "ειδησεογραφικό" site θα βρεις και άλλα.

Δυστυχώς το φαινόμενο είναι ένας κύκλος. Όσο τους παίρνει τόσο το κάνουν. Όσο ο κόσμος το αποδέχεται τόσο αυτοί συνεχίζουν, και είναι λογικό. Στο βωμό του κέρδους κάνουν τα πάντα. Εν κατακλείδι πρέπει και εμείς να ψάχνουμε λίγο λοιπόν και να μην μένουμε σε τίτλους.

Οπότε πριν κατηγορήσουμε όλα τα sites για τα click baits που μας ταiζουν συνέχεια πρέπει πρώτα εμείς να σταματήσουμε να είμαστε θύματα και να σταματήσουμε να πέφτουμε εύκολα στις παγίδες τους. Μετά από αυτό, επειδή θα συνεχiστούν ούτως η αλλιώς τα click baits μπορούμε να τους χλευάσουμε, να τους αποστραφούμε και να βρούμε που μένουν
Ακου θα βγει Warcraft 4?
ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ ΠΑΙΖΕΙΣ!
Σε λίγο θα μου πεις ότι θα βγει και Half Life 3.

ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ προκαλούν οι νέες εμπεριστατωμένες έρευνες σχετικά με το gaming community για περισσότερα ακολουθείστε το εξής link

http://www.gameworld.gr/community/blogs/entry/titlos

Η ιστορία του Tomb Raider και η πορεία προς στο σήμερα

Το Tomb Raider ή αλλιώς Καταδρομέας Τάφου είναι ένα από τα ιστορικότερα παιχνίδια στο χώρο των PC Games.Εγινε γνωστό σε μια εποχή που τα γραφικά δεν είχαν την ποιότητα που έχουμε σήμερα και σε μια εποχή που το Adventure και Action στοιχείο και κυρίως ο συνδυασμός των δύο ήταν κάτι το άγνωστο. Εκείνη την εποχή μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση παιχνίδια όπως το Outlaws ένα western όπου ο χρήστης δεν καθόταν ακίνητος και πυροβολούσε απλά αλλά μπορούσε να περπατήσει να ερευνήσει και γενικά να κινηθεί σε ένα εικονικό περιβάλλον.

Το Tomb Raider έκανε τα πρώτα του βήματα το 1996 ένα παιχνίδι το οποίο επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την συνέχεια.H Lara εξερευνούσε περιοχές όπως η Ελλάδα, η Αίγυπτος και η Ατλαντίδα. Στην συνέχεια είχαμε το παιχνίδι του 1997 όπου η Lara εξερευνούσε περιοχές όπως η Κίνα, η Βενετία και το Θιβέτ και μια τρίτη συνέχεια το 1998 με περιοχές όπως η Ινδία, η Ερημος Νεβάδα και η Ανταρκτική.

Στα τρία πρώτα παιχνίδια οι διαφορές ήταν ελάχιστες όμως για την εποχή που κυκλοφόρησαν έκαναν πάταγο.

1.The Last Revelation (1999)

Το παιχνίδι όμως το οποίο έκανε την διαφορά και αποτέλεσε το πρώτο Tomb Raider με το οποίο ασχολήθηκα ήταν το the Last Revelation.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι διαδραματίζεται μόνο στην Αίγυπτο, όμως είχε μεγάλη διάρκεια όπως όλα τα Tomb Raider που κυκλοφόρησαν μέχρι το Legend και αρκετά δύσκολους γρίφους αλλά και αρκετά ελκυστικό σενάριο.

Εκτός από adventure θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως survival horror καθώς μέσα στις πυραμίδες το περιβάλλον ήταν τόσο κλειστοφοβικό σε συνδυασμό με αντιπάλους όπως Μούμιες,Νυχτερίδες,Σκορπιούς το καθιέρωσαν από τα καλύτερα της εποχής εκείνης.

Σύμφωνα με το σενάριο στον τάφο του Seth o οποίος ήταν αιγυπτιακός θεός του χάους και της σύγχυσης η Lara θα κλέψει ένα φυλαχτό από την Σαρκοφάγο, το οποίο αποκαλείται ως φυλακτό του Horus ο οποίος Horus ήταν ένας αιγυπτιακός θεός του ουρανού και των βασιλείων.Κάνοντας αυτό η Lara ελευθέρωσε τον Seth και προκάλεσε το Χάος σε όσους είναι παρόντες στην γη.

Δεν υπήρχε άλλη επιλογή για την Lara παρά να διορθώσει το χάος και να επιστρέψει τον Seth στην φυλακή του. Στην πορεία διαπιστώθηκε όμως πως το φυλαχτό ήταν κλεμμένο από τον Von Croy έναν αρχαιολόγο που είχε συνοδέψει την Lara στην Αίγυπτο και ήταν σύμβουλος της (τον συναντάμε και στο chronicles αλλά και στο the angel of darkness).. κάπου εδώ ξεκινάει η ιστορία της Lara στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

2.Chronicles  (2000)

Το δεύτερο Tomb Raider με το οποίο πέρασα πολλές ώρες παιχνιδιού ήταν το Chronicles.Είχε λίγο καλύτερα γραφικά από τον προκάτοχο του καθώς τα γραφικά κάθε χρόνο εξελίσονται.Ηταν επίσης ένα αξιόλογο παιχνίδι με ικανοποιητική διάρκεια αλλά και με δύσκολους γρίφους.

Οι γρίφοι ήταν ένα χαρακτηριστικό που υπήρχε σε μεγάλο βαθμό σε παλιότερα παιχνίδια στη σειρά.Απο το Legend και μετά οι γρίφοι δεν ήταν τόσο δύσκολοι…καθώς σχεδιάζονταν με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πιο ευχάριστοι σε πολλούς gamers.

Το παιχνίδι είχε πολλές περιοχές στις οποίες μπορούσε να παίξει ο gamer,από την Αρχαία Ρώμη, στο εσωτερικό υποβρυχίου, σε ένα μαύρο καταραμένο νησί στην ιρλανδία,και τελευταίο level ήταν ένας ουρανοξύστης στην Νέα Υόρκη.

Όπως καταλαβαίνουμε το περιβάλλον παρουσίαζε μεγάλη εναλλαγή και το αποτελούσαν περιοχές που σύμφωνα με το σενάριο είχε επισκεφτεί η Lara κατά το παρελθόν.

3.The Angel of Darkness 2003

Το 2003 ,τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το The Angel of Darkness.Ηταν ένα παιχνίδι με αξιόλογα γραφικά για την εποχή του και έκανε την διαφορά στον τομέα αυτό. Σύμφωνα με το σενάριο ήταν sequel του the chronicles και αφορούσε τις περιπέτειες που βίωνε η Lara κατά την διάρκεια της διαμάχης με μια αίρεση μαύρης μαγείας και διαδραματιζόταν στο Παρίσι.

4.The Legend (2006)

Τελευταίο παιχνίδι το οποίο ξεχώρισα κατά το παρελθόν ήταν το Legend.Κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα από το προηγούμενο και ήταν το πρώτο της Crystal Dynamics.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι στο οποίο το Tomb Raider πέρασε στην νέα εποχή.Είχε μεν αρκετά μικρή διάρκεια,λιγότερους γρίφους αλλά ευκολότερο χειρισμό,αρκετά καλά γραφικά και εναλλαγή στο περιβάλλον.Επίσης η Lara δεν ήταν μόνο πεζή αλλά και οδηγούσε.

Σύμφωνα με το σενάριο η Lara ψάχνοντας για μια πέτρινη εξέδρα που την συνδέει με το παρελθόν,ταξιδέυει στην Βολιβία.Εκεί συναντά τον James Rutland ο οποίος κατορθώνει να κλέψει ένα κομμάτι ενός σημαντικού τεχνουργήματος χωρίς να το καταλάβει.Αυτός επίσης ζητάει από την Amanda να τον βοηθήσει,κάτι το οποίο βρίσκει η Lara αρκετά περίεργο καθώς πίστευε πως έχει πεθάνει εδώ και καιρό κοντά στα ερείπια του Paraiso.στο Περού.Πρίν φύγει δείχνει στην Lara προς τα πού να κατευθυνθεί.Εδώ ξεκινάει το παιχνίδι για να ανιχνευτούν τα κομμάτια του θρυλικού Excalibur.

H Lara θα κλιθεί να ταξιδέψει σε περιοχές όπως Βολιβία,Περού,Ιαπωνία,Γκάνα,Καζακστάν,Αγγλία,Νεπάλ και Βολιβία.Οπως καταλαβαίνουμε το συγκεκριμένο παιχνίδι είχε πολλά level σε μικρή διάρκεια.

Ενα αρνητικό το οποίο ξεχώρισα ήταν πως τελείωσε απότομα καθώς πιστεύω θα μπορούσε να εμπλουτιστεί το σενάριο περισσότερο.

 ΣΥΝΟΨΗ

Μετά κυκλοφόρησαν τίτλοι όπως το Anniversary 2007  και το Underworld 2008 για να φτάσουμε στο σήμερα, με την κυκλοφορία του παιχνιδιού του 2013 όπου είδαμε μια διαφορετική Lara με σύγχρονα γραφικά αποτέλεσμα της συνεργασίας με την Square Enix και φυσικά το Rise of the Tomb Raider sequel του προηγούμενου αλλά με μια παρόμοια Lara με λίγο καλύτερα γραφικά και με αρκετά μεγάλη διάρκεια ένα χαρακτηριστικό που το έχουμε ξαναδεί αρκετά παλιά πίσω στο 2003.

Λοιπόν όλα ξεκίνησαν ένα καλοκαίρι. Ήταν η περίοδος της Ε3 και οι απανταχού gamers είχαν κλειδωθεί στο δωμάτιό τους και έβλεπαν σε live streaming τις παρουσιάσεις της έκθεσης. Κάπως έτσι είδα το trailer του Assassin's Creed Unity.

Ως συνήθως για trailer της Ubisoft μου φάνηκε πολύ ωραίο. Και έτσι όπως καθόμουν, είπα "ας δω και τα σχόλια των υπολοίπων, άρεσε σε όλους όσο άρεσε σε μένα άραγε?"(Διερωτήθηκα). Προς έκπληξη μου τα περισσότερα σχόλια αφορούσαν την έλλειψη γυναίκας ως playable χαρακτήρα, με την γνωστή σοβαρότητα και ωριμότητα που διακατέχει τους χρήστες του Διαδικτύου και σχόλια του τύπου "να πεθάνουν", "να τους κάψουμε" και άλλα παρόμοια που οι όροι χρήσης του site μου απαγορεύουν να γράψω.  Παραβλέπω το γεγονός ότι ήδη υπήρχε παιχνίδι Assassin's Creed με γυναίκα πρωταγωνίστρια (Aveline de Grampre στο AC:Liberation) και την σχετική (παράλογη) απέχθεια πολλών gamers προς την Ubisoft και με απλά και κατανοητά λόγια θα εξηγήσω γιατί οι γυναίκες πρωταγωνίστριες σε games είναι ελάχιστες (εξαιρούνται τα fighting και τα moba).

Κατ' αρχάς το μεγαλύτερο ποσοστό των gamers είναι άντρες. Δεν λέω πως δεν υπάρχουν και γυναίκες προς Θεού, αλλά όπως και να το κάνουμε οι άντρες είναι περισσότεροι. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι γυναίκες τα τελευταία χρόνια μόνο έχουν αρχίσει να περνάν σε αυτό τον τομέα. Που θέλω να καταλήξω? Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους οπότε θα μιλήσω για τον εαυτό μου και ελπίζω να είναι και άλλοι εκεί έξω που συμφωνούν. Γενικώς το μυστικό για έναν καλό πρωταγωνιστή είναι να μπορεί ο παίχτης να ταυτιστεί
μαζί του ή να θέλει κατά κάποιο τρόπο να του μοιάσει (ή και τα δυο), αυτό κάνει και ολόκληρο το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον, γιατί νοιάζεσαι περισσότερο για τον ήρωα και θέλεις πάση θυσία να ακολουθήσεις το ταξίδι του μέχρι το τέλος. Η ιστορία αποκτά άλλο ενδιαφέρον και άλλο νόημα για εσένα που παίζεις. Επίσης ο χαρακτήρας καταφέρνει να γίνεται κάποιου είδους πρότυπο για εσένα.
Εντάξει μου αρέσει και η Lara και η Faith, αλλά φίλτατε αναγνώστη στην περίπτωση που δεν είσαι γυναίκα και θέλεις να μοιάσεις σε αυτές τις δυο κάτι δεν πηγαίνει καλά. Το θεωρώ αυτονόητο οι άντρες να ταυτίζονται περισσότερο με χαρακτήρες όπως ο Ezio ή o Geralt, γιατί τους καταλαβαίνουν καλύτερα και κατά βάθος θέλουν να τους μοιάσουν. Και το καταλαβαίνω απόλυτα ότι και η γυναίκες το ίδιο ακριβώς ψάχνουν στους πρωταγωνιστές. Σίγουρα θέλουν μια κοπέλα δυναμική, όμορφη και γενικώς να αντικατοπτρίζει το πως θα ήθελαν να είναι ή το πως φαντάζονται τους εαυτούς τους στο κόσμο του παιχνιδιού και άλλα τέτοια.

Όμως δυστυχώς ζούμε στην εποχή του χρήματος. Και αν αναρωτιέσαι τη σχέση έχει αυτό. Η απάντηση είναι "μεγάλη"!

Η εταιρίες ως εταιρίες έχουν ένα στόχο, το κέρδος. Οπότε μάντεψε με βάση τα ποσοστά των παιχτών και τον παραπάνω συλλογισμό
ποιο από τα δυο φίλα πουλάει περισσότερο. Και θα μου πεις "μα οι γυναίκες δεν πουλάνε?" ή "τι ποιο όμορφο από μια όμορφη γυναίκα να ομορφαίνει το παιχνίδι (όμορφα)". Ναι οι γυναίκες πουλάνε αλλά κατά κύριο λόγο σαν δευτερεύοντες χαρακτήρες όπως η Triss Merrigold ή η Elizabeth από το Bioshock. Κάτι που δεν είναι κακό γιατί αν μη τι άλλο οι καλύτερες γυναίκες σε games κατά την γνώμη μου εμφανίστηκαν ως δευτερεύοντες χαρακτήρες, με πρώτες στην λίστα τις προαναφερθείσες. Και για να προλάβω και αυτούς που προτιμούν γυναίκες πρωταγωνίστριες γιατί αυτές αποτελούν γι αυτούς τις πιο τρελές τους φαντασιώσεις, παιδιά σας καταλαβαίνω και εμένα ο έρωτας της ζωής μου είναι η Triss.

Όλοι μας εκτιμούμε το ωραίο, πόσο μάλλον όταν αυτό βρίσκεται στην αγαπημένη μας ενασχόληση, κοινώς στα παιχνίδια.
Το θέμα είναι ότι και εγώ και όλοι ναι μεν θα απολαύσουμε ένα game με γυναίκα πρωταγωνίστρια (βλέπε το τελευταίο Tomb Raider) αλλά ποτέ δεν θα γίνει ο αγαπημένος μας τίτλος και η πρωταγωνίστρια δεν θα γίνει ο αγαπημένος μας χαρακτήρας. Αυτό γιατί δεν υπάρχει η κατάλληλη συναισθηματική ταύτιση. Εγώ ας πούμε στο Assassin's Creed Syndicate αναλογικά έπαιζα περισσότερο με την Evie. Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα χαρακτήρα και σίγουρα μια από τις αγαπημένες μου. Όχι όμως την αγαπημένη μου. Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας παραμένει ο Ezio. Κοινώς απόλαυσα το game και τον χαρακτήρα της Evie, αλλά μέχρι εκεί, δεν μου έδωσε το κάτι παραπάνω που μου έδωσε το AC 2, γιατί τον Ezio τον καταλαβαίνω και προφανώς θα ήθελα να είμαι αυτός άμα επέλεγα  ένα χαρακτήρα από games. Είναι έξυπνος, δυνατός, έχει skills και έχει και τον τρόπο του με τις γυναίκες.
Ρώτα όποιο gamer θες να σου πει για τoν αγαπημένο του χαρακτήρα, θα ακούσεις ονόματα όπως Kratos, MasterChief, Altair.

Α, κάτι που θυμήθηκα εσύ που διαβάζεις τώρα σκέψου και πες δυνατά το όνομα από τον πρώτο αρχαιολόγο που σου έρχεται στο μυαλό...

Κατά πάσα πιθανότητα είναι ο Indiana Jones ή ο Nathan Drake και όχι η Lara. Τυχαίο. Όχι αυτοί οι 2 χαρακτήρες απλά πουλάνε περισσότερο από την Lara και ως αποτέλεσμα είναι περισσότερο αναγνωρίσιμοι. (Εδώ ο Nathan που σου ήρθε στο μυαλό δεν είναι καν αρχαιολόγος).

Λοιπόν για να τελειώνει όλο αυτό οι εταιρίες δεν προωθούν τους άντρες πρωταγωνιστές επειδή είναι σεξιστές και μισογύνηδες, τους προωθούν γιατί αυτοί πουλάνε. Σ' αρέσει δεν σ' αρέσει οι εταιρείες δεν βγάζουν παιχνίδια για το καλό της ψυχής τους, τα βγάζουν για να βγάλουν πολλά ΛΕΦΤΑ. Ό,τι φέρνει λεφτά το χρησιμοποιούν, ό,τι δεν φέρνει όχι, άμα οι γυναίκες σαν πρωταγωνίστριες έφερναν λεφτά θα τις είχαν χρησιμοποιήσει ήδη.  Κάτι που προς το παρών γίνεται μόνο με την χρήση του fan service,
(Ναι σε σένα μιλάω που έχεις το βλέμμα "τι μου θύμησες τώρα" θες να μου πεις πως η Bayonetta σου αρέσει για την ενδιαφέρουσα προσωπικότητά της).

Πέρα από το γεγονός ότι σε αυτήν την περίπτωση είναι εξαιρετικά δύσκολο
να φτιαχτεί ένας σοβαρός ΑΑΑ τίτλος με γυναίκα πρωταγωνίστρια, αυτό είναι άλλο ένα είδος παιχνιδιών που στοχεύει στο αντρικό κοινό γιατί αυτό είναι μεγαλύτερο. Ψάξε και βρες ένα παιχνίδι αντίστοιχου περιεχομένου (fan service) που στοχεύει στο γυναικείο κοινό. Θα βρεις το πολύ ....κανένα.

Βέβαια να μην ξεχνάμε πως οι πιο γνωστοί δημιουργοί παιχνιδιών είναι άντρες όπως ο Ken Levine ή o Hideo Kojima, οπότε είναι λογικό να σχεδιάζονται περισσότεροι άντρες πρωταγωνιστές. Όπως και να το κάνουμε άντρες και γυναίκες σκέφτονται διαφορετικά οπότε ο πιο αρμόδιος για να σχεδιάσει μια γυναίκα χαρακτήρα είναι μια γυναίκα. Ένας άντρας θα σχεδιάσει μια γυναίκα με βάση την εικόνα που έχει αυτός στο μυαλό του ή με βάση το πως θα ήθελε ο ίδιος να είναι οι γυναίκες.

Ίσως βέβαια η λύση να είναι κάτι ενδιάμεσο όπως το Assassin's Creed Syndicate και το επερχόμενο Dishonored 2,που σε αφήνουν ως ένα σημείο να επιλέξεις χαρακτήρες με διαφορετικά φίλα ώστε όλοι να είναι χαρούμενοι. Ο καιρός θα δείξει.

Και για να μην τολμήσει κάποιος και μου δείξει την πρόσφατη έρευνα που λέει 48% γυναίκες gamers 52% άντρες και μου πει "σιγά την διαφορά". Όταν λέω games εννοώ games, δεν εννοώ τα παιχνίδια στο facebook ούτε την πασιέντζα. Η καταγραφή αναφέρει ως μεγάλο αριθμό  gamers της γιαγιάδες που παίζουν Candy Crash, άμα το πάρουν χαμπάρι οι μεγάλες εταιρίες σε λίγο θα δούμε sequel με τη γιαγιά του Darth Vader.

Το Dead Space 3 αποτελεί συνέχεια της πετυχημένης σειράς DEAD SPACE η οποία έγινε δημοφιλής για τα χαρακτηριστικά της ως Survival Horror.

Το τρίτο μέρος αποτελείται από 19 chapters και έχει μεγαλύτερη διάρκεια από τα προηγούμενα της σειράς τα οποία αποτελούνταν από 15 και 12 chapters αντίστοιχα.Ο παίκτης παίζει σε ένα ποικιλόμορφο περιβάλλον που στα πρώτα 8 chapters η εναλλαγή του είναι έντονη,δηλαδή ξεκινάει από την Σελήνη,μεταβαίνει σε διαστημόπλοιο το οποίο έχει σκοπό τον μεταφέρει στον πλανήτη Tau Volantis αλλά καταστρέφεται και καταλήγει στο διάστημα το οποίο είχαμε δει και στο πρώτο dead space για να καταλήξει σε διάφορα "στοιχειωμένα-εγκαταλειμμένα" διαστημόπλοια σαν το Ishimura στα οποία το πλήρωμα τους σκοτώθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και μετατράπηκε σε necromorphs.

Στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού το περιβάλλον αρχίζει να γίνεται κάπως μονότονο..όμως κάνουν την εμφάνιση τους και τα πρώτα δύσκολα εμπόδια-Boss οπότε το ενδιαφέρον δεν χάνεται.

Οταν ο Παίκτης τερματίσει το παιχνίδι ξεκλειδώνονται και διάφορα Modes όπως για παράδειγμα ανεβαίνει το επίπεδο δυσκολίας και ο παίκτης μπορεί να χρησιμοποιήσει τα όπλα μόνο του πρώτου Dead Space χαρακτηριστικά που ανεβάζουν την αντοχή στο χρόνο αλλά και δίνουν στο παιχνίδι τον πραγματικό του χαρακτήρα..αυτόν του Survival Horror.

Δεδομένου όμως πως το περιβάλλον ποικίλλει οι χώροι στον πλανήτη Tau Volantis δεν είναι τόσο κλειστοί όσο στο Ishimura για παράδειγμα θεωρείται πως το παιχνίδι έχει περισσότερο Action χαρακτήρα.
Παρόλα αυτά πιστεύω εξακολουθεί να έχει αρκετά από τα χαρακτηριστικά για τα οποία διακρίθηκε η σειρά και καθιερώθηκε ως Survival Horror.Σε αυτό βοηθάει και η εμφάνιση των αντιπάλων..αλλά και η ηχητική επένδυση...ακόμα και οι splatter σκηνές οι οποίες φαίνονται κάθε φορά που παίκτης σκοτώνεται.Φαίνεται με ακρίβεια ο αποκεφαλισμός και ο τεμαχισμός του σώματος και πολύ αίμα..χαρακτηριστικά που ένα τέτοιο παιχνίδι μόνο action δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις.

Οπότε το ποικιλόμορφο περιβάλλον σε συνδυασμό με την διάρκεια,και τα διάφορα modes τα οποία ξεκλειδώνονται μετά τον τερματισμό τα οποία αυξάνουν την αντοχή στον χρόνο και η διατήρηση αρκετών από τα χαρακτηριστικά που το είχαν καθιερώσει ως survival horror το καθιστά για μένα το πιο αγαπημένο παιχνίδι στην σειρά Dead Space.

Αλλωστε ένα παιχνίδι όταν είναι σκοτεινό και έχει μόνο splatter και horror στοιχεία δεν το καθιστούν πετυχημένο πάντα όσον αφορά τις πωλήσεις ακόμα και αν ο στόχος του είναι να περιέχει το Horror στοιχείο.

Τοξικός Ιός Τραγικό Λάθος Όπου Σιχαίνεσαι

Έχοντας συμμετάσχει στη ζωή μου σε πολλές κοινότητες, ομάδες, συνδέσμους και σε όλα τα συναφή συνειδητοποιώ ένα πράγμα. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που για κάποιο λόγο θέλουν να στην σπάσουν. Έτσι αρχίζουν προσβολές, λάθος συμπεριφορές, βρισιές και γενικώς τοξικότητα που θα έκανε μέχρι και τον Geralt of Rivia να λιποθυμήσει. Και φυσικά ο χώρος του gaming δεν την έχει γλιτώσει από αυτό το φαινόμενο. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε και όρος Toxic Community. Γιατί όμως γίνεται αυτό? Γιατί τα site, τα communities και τα games πάσχουν τόσο από αυτό το πρόβλημα? Θα λυθεί ποτέ?

Κατά την γνώμη μου το toxic community είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου gaming και ας μην σχετίζεται άμεσα με αυτό. Δυστυχώς πολλές φορές θες απλά να απολαύσεις ένα online game αλλά κάποιοι "έξυπνοι" προσπαθούν να στο χαλάσουν. AFK(Away From Keyboard), harassment( παρενόχληση), Intentiοnal feeding είναι μόνο μερικά από τα δεινά που πρέπει να ανέχεται ο μέσος gamer. Να μην κάνει κάποιος ένα λάθος όλοι πέφτουν να τον φάνε λες και διακυβεύεται το Champions League. Ήθελα να ήξερα όλοι αυτοί οι επαγγελματίες ξεκίνησαν κατευθείαν από τo level 30?  Αλλά και πάλι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι αρχάριος ή έστω να έχει μια κακή μέρα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν που έμπαινε στη μέση του χάρτη και καθόταν για να τον σκοτώσουν και να τελειώσει νωρίτερα το game. Τέτοια πράγματα κάνουν τους περισσότερους να απομακρύνονται από συγκεκριμένα παιχνίδια και λογικό. Άμα θες να παίξεις λίγο για να χαλαρώσεις ή απλά να περάσεις καλά και εν τέλι καταλήγεις με χειρότερη ψυχολογία και νεύρα, τότε το game χάνει όλο το νόημα του, που είναι πάνω από όλα η ψυχαγωγία. Δυστυχώς αυτές η καταστάσεις δείχνουν την ωριμότητα πολλών gamers και μετά περιμένουμε να αναγνωριστεί το χόμπι μας και να γίνει πιο mainstream όταν εμείς έχουμε τέτοια συμπεριφορά.

Η τοξικότητα ωστόσο δεν είναι "προσόν" μόνο των παιχνιδιών, είναι και των περισσότερων ιστοσελίδων. Θες ένα τρανό παράδειγμα δες ένα gaming video στο Youtube και μετά διάβασε τα σχόλια. Πραγματικά κάτω από κάποια βίντεο η οξύτητα αγγίζει τα 0pH. Γενικώς εγώ δεν κάνω συχνά σχόλια, και αυτά τα λίγα που κάνω είναι κυρίως για πράγματα που θέλω να επαινέσω και όχι να κράξω. Παρόλα αυτά στα περισσότερα gaming βίντεο θα δεις κάποιοι να λένε πόσο ωραίο είναι το συγκεκριμένο παιχνίδι (φυσιολογικό), και από κάτω άλλοι να τους βρίζουν επειδή τους αρέσει αυτός ο τίτλος (αφύσικο). Πιο κάτω θα δεις να λένε πολλοί πόσο χάλια είναι το παιχνίδι σε σχέση με κάποιο άλλο και σε απάντηση να τους βρίζουν επειδή δεν τους αρέσει το game του trailer. Δηλαδή πλέον φοβάσαι να πεις την άποψη σου γιατί ξέρεις ότι θα σε κράξουν ότι και να πεις. Και εκεί που το πράγμα χειροτερεύει είναι όταν οι βρισιές πηγαίνουν σε προσωπικό επίπεδο προς άτομα όπως reviewers, cosplayers και όλα τα άτομα σχετικά με την gaming κουλτούρα. Για θύμισέ μου άμα μπεις και κράξεις ένα παιχνίδι, μια εταιρία, ένα άτομο από το βίντεο ή ένα από τα σχόλια τι ακριβώς θα κερδίσεις? Εντάξει άμα είσαι ανταγωνιστής έχεις κάτι να κερδίσεις αλλά και πάλι είσαι τόσο άχρηστος και δεν μπορείς να κερδίσεις δίκαια αλλά έστω, αλλά όλοι οι υπόλοιποι τι κερδίζουν από αυτό? Κατάλαβες εμείς να προσπαθούμε να δείξουμε πως το gaming είναι ένα ώριμο και σοβαρό χόμπι και να έρχονται κάτι τέτοιοι και να καταστρέφουν το gaming community σαν έννοια. Δηλαδή εμείς που ήμαστε gamers και ακολουθούμε ένα πολύ σύγχρονο τρόπο διασκέδασης, θεωρούμαστε ανοιχτόμυαλοι αλλά καθόμαστε και στήνουμε λαϊκό δικαστήριο σε κάποιον που π.χ. του αρέσει κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι ή ξεκινάμε νέο εμφύλιο με πλευρές το PS και το Xbox.

 Να χαρώ εγώ ανοιχτά μυαλά που δεν αφήνουν κάποιον ούτε να πει την γνώμη του. Εντάξει ο καθένας μας είναι διαφορετικός αλλά οι διαφωνίες δεν λύνονται με προσβολές και βρισιές, αλλά μέσα από έναν ώριμο διάλογο.

"ώριμος: άτομο που ενεργεί με ωριμότητα, δηλαδή έχει συγκροτημένη προσωπικότητα και ισορροπημένη συμπεριφορά"

Το βασικό πρόβλημα προέρχεται από το γεγονός ότι κάποιοι είναι ανεγκέφαλοι, έχουν ψυχολογικά προβλήματα και θέλω να ... 

Όπα, όπα συγκρατήσου.

 Είδες τι φταίει? όλοι έχουν εύκολη πρόσβαση στο διαδίκτυο και κανένα περιορισμό στο τι θα πουν, κάτι που πολλές φορές γίνεται δελεαστικό. Έτσι μπαίνουν και τα ανώριμα άτομα που είτε το κάνουν επίτηδες είτα σε εκνευρίζουν εν αγνοία τους απλά γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας τους. Η ανωνυμία δίνει σε όλους την ασφάλεια να κάνουν και να πουν ότι τους έρθει χωρίς καμία επίπτωση στην πραγματική τους ζωή. Δυστυχώς το gaming community είναι αυτό που συγκεντρώνει τα περισσότερα ανώριμα άτομα. Αυτό γιατί τα παιχνίδια πολλές φορές προορίζονται και για άτομα  μικρότερης ηλικίας ( ή και να μην προορίζονται είναι προσιτά σε αυτά) αλλά και γιατί το gaming υπάρχει χάρη στον υπολογιστή (και τις κονσόλες) οπότε αυτό είναι το κατεξοχήν community του διαδικτύου και έχει περισσότερα άτομα. Οι σκακιστές θα πάνε στην λέσχη, οι ποδοσφαιριστές γήπεδο, και οι gamers θα είναι online.

Ποιο είναι το πρόβλημα μου εμένα? Πραγματικά κανένα. O καθένας μπορεί να λέει και να κάνει ότι θέλει, γιατί όπως είπα δεν κάνω συχνά σχόλια οπότε δεν ασχολούμαι και με αυτά. Το θέμα μου εμένα είναι πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προσβάλει κάποιον άλλο ή να του στερήσει την χαρά να παίξει ένα παιχνίδι που του αρέσει.

Το μεγάλο ερώτημα είναι "Το φαινόμενο αυτό διορθώνεται?"

Η απάντηση είναι και "ναι" και "όχι". Ναι γιατί με αρκετά αυστηρούς περιορισμούς ως προς το θέμα προσβολών (στα sites) και γενικότερα συμπεριφορών (στα παιχνίδια) μπορούν σίγουρα τα κρούσματα να περιοριστούν και γιατί όχι και να εξαλειφθούν. Αλλά, και το υπογραμμίζω αυτό (απλά αντί να το κάνω το γράφω με λέξεις για έμφαση) αυτό θα έχει και σοβαρές επιπτώσεις. Βάζοντας μια εταιρία πολλούς περιορισμούς στην κοινότητα μπορεί να προκαλέσει μεγάλη μείωση στα μέλη της. Και εδώ είναι το σημαντικό, τι είναι καλύτερο:

α)πολλά άτομα με κακό κλίμα μεταξύ τους ή

β)λίγα και ώριμα με καλύτερη και πιο αρμονική συνύπαρξη.

Εγώ προφανώς ψηφίζω το 2, και χαίρομαι που στον τομέα των sites και τον forums υπάρχουν αρκετά που υποστηρίζουν το ίδιο. Όμως σε ένα παιχνίδι αυτό είναι δύσκολο. Μια gaming εταιρία πρέπει να σκεφτεί πως θα βγάλει κέρδος και συνήθως το κέρδος συνεπάγεται με περισσότερα άτομα που θα παίζουν το  προϊόν της. Οπότε η επιλογή που μειώνει τους παίχτες τις περισσότερες φορές αποκλείεται. Δεν λέω πως και εκεί δεν γίνονται προσπάθειες για την μείωση του φαινομένου, αλλά όπως και να το κάνουμε είναι μικρές και τα μέτρα που παίρνουν αυτές οι εταιρίες δεν είναι αρκετά δραστικά για να εξαφανίσουν το πρόβλημα.

Το παράδοξο σε όλο αυτό είναι πως με όποιο άτομο και να το συζητήσεις σου λέει "Ναι εγώ ποτέ δεν προσβάλω κάποιον ούτε χαλάω τα games". Ωραία μεγάλε δεν το έχεις κάνει, δεν το έχω κάνει, βρε λες να το είδα χθες στον ύπνο μου? Λοιπόν μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας έστω μια φορά το έκανα, το έκανες, το έκανε, το κάναμε (σταματάω εδώ, φάνηκε πως ξέρω γραμματική). Έστω μια φορά έβρισες κάποιον ή απάντησες σε κάποιον που σε έβρισε και έστω μια φορά έφυγες στη μέση ενός game γιατί βαριόσουν. Οπότε πριν αρχίσουμε να κράζουμε ο ένας τον άλλο σε σχόλια, βίντεο, φόρουμ και blog, κάτι μου θυμίζει αυτό...

Anyway ας διορθώσουμε πρώτα την πάρτη μας και το πρόβλημα θα φτιάξει σταδιακά.

Η Microsoft ανακοίνωσε μια νέα έκδοση του Minecraft, το Minecraft: Education Edition, το οποίο προορίζεται για χρήση σε σχολεία για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

Δεν θα διαφέρει καθόλου από το κανονικό version του Minecraft, απλά θα έχει μερικά καινούργια χαρακτηριστικά, για παράδειγμα θα βελτιωθεί ο χάρτης του παιχνιδιού για να μπορούν να κατευθύνονται οι μαθητές με μεγαλύτερη ευκολία, οι καθηγητές θα μπορούν να επιλέξουν ποιοί πόροι θα είναι διαθέσιμοι στους μαθητές και επιπλέον θα υπάρχει κάμερα και λεύκωμα ώστε οι μαθητές να μπορούν να τραβήξουν screenshots για να θυμούνται που είχαν μείνει.

Βεβαίως, η επιτυχία του θα εξαρτάται στην συμμετοχή των καθηγητών. Συγκεκριμένα, η Microsoft δημιούργησε μια ιστοσελίδα, στην οποία οι καθηγητές θα μπορούν να υποβάλλουν ψηφιακούς κόσμους και lesson plans που έχουν φτιάξει, προκειμένου να αξιοποιηθούν και από άλλους καθηγητές ανά τον κόσμο. Μάλιστα, η ίδια η Microsoft δεν σκοπεύει να κατασκευάσει ιστορικά μέρη στο Minecraft και lesson plans, επομένως όλα εξαρτώνται από τους καθηγητές.

Το Minecraft: Education Edition θα κοστίζει $5 ανά μαθητή και, καθώς θα συνδέεται με το Microsoft account του, ο μαθητής θα μπορεί να το παίξει και από το σπίτι του. Αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο καλοκαίρι του 2016.

Μια μέρα που δεν είχα τι να κάνω έτυχε να ανοίξω την τηλεόραση. Εκεί έπαιζε μια πολύ "καλή" και "σοβαρή" εκπομπή
που ως θέμα αυτής της ημέρας είχε την τεχνολογία, τα παιχνίδια, το Διαδίκτυο κ.α. Βλέποντας λίγο, αυτό που μου έμεινε
στο μυαλό ήταν ένα πράγμα "Τα παιχνίδια αποβλακώνουν και απομονώνουν τους νέους". Έκπληκτος και εγώ, που περνάω τόσες ώρες στο υπολογιστή, πετάχτηκα από τον καναπέ και άρχισα σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο να έχω αποβλακωθεί ή απομονωθεί ή ακόμα χειρότερα και τα δυο. Εκείνη ακριβώς την στιγμή ήταν που χτύπησε το τηλέφωνο. Ποιος ήταν? Ήταν ένας φίλος που είχαμε κανονίσει με παρέα να πάμε σε ένα gaming event, σε ένα μέρος που γνώρισα και άλλα άτομα που μας συνδέουν κοινά ενδιαφέροντα. "Ωραία" είπα δεν είμαι απομονωμένος αφού έχω φίλους αλλά είμαι και ικανός να αποκτήσω καινούριους.

Τι γίνεται με το άλλο θέμα όμως, μήπως έχω αποβλακωθεί και δεν το ξέρω?
Για αυτό σκέφτηκα να αναλύσω τα παιχνίδια και να δω αν όντως επηρεάζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Κατά αρχάς ας ασχοληθούμε με τα srategy, ένα πολύ απαιτητικό είδος που θέλει συγκέντρωση, έξυπνες και μεθοδικές κινήσεις. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να αναπτύσσουν τις ηγετικές και στρατηγικές ικανότητες του παίχτη εφόσον τον βάζουν να ελέγχει στρατούς, πολιτισμούς, χώρες, αγαθά, εμπόριο, οικονομία, εγκαταστάσεις και άλλα. Εδώ στο Empire Earth ελέγχεις ένα πολιτισμό από την δημιουργία του μέχρι εποχές πιο σύγχρονες και από την δική μας.

Εντάξει μπορεί και αυτοί που είπαν ότι μας αποβλακώνουν τα games να μην εννοούσαν τα strategy. Για αυτό ας πάμε στα first person shooter, παιχνίδια που μας βάζουν συχνά σε ρεαλιστικές μάχες και μας μεταφέρουν τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι στρατιώτες και καταφέρνουν να μας περάσουν τη λογική του να παίρνουμε αποφάσεις σε μικρό χρόνο κάτι που εξασκεί την κριτική μας ικανότητα. Για το συγκεκριμένο μάλιστα έχει γίνει και σχετική έρευνα που το αποδεικνύει. 

Ας πάμε καλύτερα στα racing που όπως λένε χαρακτηριστικά κάποιοι επηρεάζουν τους νέους για αυτό έχουμε τόσα τροχαία. Αυτή η λάθος άποψη υπάρχει γιατί στα μάτια πολλών τα racing παιχνίδια είναι κάτι σε Hot Wheels. Λοιπόν τα racing ενάγονται σε μια κατηγορία που λέγεται  simulator= προσομοιωτής, κοινώς προσομοιώνουν σε ρεαλιστικές συνθήκες. Δηλαδή εσύ τι νομίζεις πως ο Alonso και ο Raikkonen είναι όλη μέρα στην πίστα και από πίσω η Ferrari πληρώνει τόνους καύσιμα μόνο για προπόνηση; Μεγάλο μέρος της προπόνησης αυτών των οδηγών είναι η προσομοίωση. Τώρα πήγαινε παίξε "βρες τις διαφορές" μεταξύ των προσομοιώσεων αυτών και του Test Drive Unlimited.

Καλά λοιπόν, το gameplay μπορεί να μας δίνει κάτι, αλλά τι γίνεται με τις γνώσεις;Υπάρχει ένα παιχνίδι που λέγεται God of War, δεν είναι η πιο ακριβή αναπαράσταση μυθολογίας αλλά είναι κάτι που μπορεί να μας εξοικειώσει με αυτήν. Και καλά εμείς την διδασκόμαστε στο σχολείο, αλλά σε άλλες χώρες είναι το μόνο ερέθισμα που μπορεί να κάνει τα παιδιά να ασχοληθούν με αυτήν. Αντίστοιχα εγώ έμαθα την μυθολογία των Βίκινγκς και των Αιγυπτίων παίζοντας Smite. 

Θα μου πεις βέβαια πως η μυθολογία δεν είναι τόσο σημαντική. Η απάντηση είναι Assassin's Creed. Ένα παιχνίδι που η βάση του είναι η ιστορία αλλά και τα σημαντικά ιστορικά πρόσωπα. Δεν ξέρω για εσένα αλλά εγώ έχω μάθει από το Assassin's για τις Σταυροφορίες, την Αναγέννηση, την Χρυσή Εποχή της Πειρατείας , την Αμερικάνικη και την Γαλλική επανάσταση, αλλά και για πρόσωπα όπως ο Robert de Sable, οι Βοργίες, ο Μακιαβέλι, ο Charles Lee και πολύ άλλοι.

Ένα παιχνίδι για να σου δώσει γνώσεις δεν είναι απαραίτητο καν να είναι ρεαλιστικό. Πάρε παράδειγμα τα Bioshock και Deus ex. Παιχνίδια με ώριμο σενάριο που θίγουν κοινωνικά και ψυχολογικά ζητήματα, όπως ο αντικειμενισμός, η τυποποίηση της καθημερινότητας μας, η ηθική πλευρά της χρήσης της τεχνολογίας και οι κοινωνικές διακρίσεις. Παρουσιάζοντας φανταστικές περιοχές και καταστάσεις καταφέρνουν να θέτουν επίκαιρα ηθικά δίλημματα. Επιπλέον συχνά παρουσιάζονται πρωταγωνιστές με ολοκληρωμένες κοινωνικές απόψεις και θέσεις. 

"Οι άνθρωποι δημιουργούν τέρατα για να φαίνονται οι ίδιοι λιγότερο τερατώδεις", Geralt of Rivia (Witcher)

"Όταν κάποιος φέρεται στους ανθρώπους σαν ζώα αυτοί όντως αρχίζουν να φέρονται σαν ζώα", Adam Jensen (Deus Ex) 

Εδώ μέχρι χημεία έμαθα και τι είναι το στοιχείο E99, γνωστό και ως αϊνστάνιο, παίζοντας Singularity.

Και ας μην ξεχνάμε στην σύγχρονη κοινωνία που ζούμε οι ξένες γλώσσες είναι ένα απαραίτητο προσόν. Τα παιχνίδια έχουν την δυνατότητα να βοηθήσουν στην εκμάθηση τους. Σχεδόν κανένας τίτλος δεν κυκλοφορεί με ελληνική μετάφραση οπότε όλα τα παιχνίδια μας εξοικειώνουν κυρίως με αγγλικό λεξιλόγιο, προφορά και βασικούς κανόνες σύνταξης.

Επίσης τα τελευταία χρόνια λόγω Wii, Kinect και Move, γνωρίζουν άνθιση και τα γυμναστικά και χορευτικά παιχνίδια. Παιχνίδια που μπορούν να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε το σώμα μας και κατ' επέκταση την υγεία μας, αλλά και να μας δώσουν τις γνώσεις για ασκήσεις γυμναστικής και χορευτικές κινήσεις.

Επιπλέον μην ξεχνάμε ότι τα games αποτελούν και μια σύγχρονη μορφή τέχνης. Πραγματικά σκέψου το λίγο.Η ζωγραφική έχει την εικόνα, η λογοτεχνία έχει σενάριο, η μουσική ήχο, το θέατρο και ο κινηματογράφος και σενάριο και ήχο αλλά και εικόνα. Ε, τα games έχουν σενάριο, ήχο, εικόνα και κάτι άλλο πολύ σημαντικό, διαδραστικότητα. Ειδικά παιχνίδια σαν το Prince of Persia του 2008 που σου φαίνεται λες και είναι ζωγραφισμένο στο χέρι από τον μεγαλύτερο καλλιτέχνη που υπάρχει, εγώ μόνο ως τέχνη μπορώ να τα χαρακτηρίσω.

Ένα ακόμα σημαντικό θέμα είναι ότι η ενασχόληση με τα παιχνίδια και κατ' επέκταση με την τεχνολογία οδηγεί όλο και περισσότερα παιδιά να ασχολούνται με την πληροφορική, και μάλιστα να την επιλέγουν για να τη σπουδάσουν. Ξέρεις, "σπουδάσουν", δηλαδή να πάνε σε ένα μεγάλο κτήριο με πολλά άτομα και να μάθουν πράγματα που δεν τα ξέρει ο κοινός άνθρωπος.

Έλεγα να μην το βάλω γιατί τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται αλλά θα το πω και θα χρησιμοποιήσω μόνο μια λέξη Portal.

Θα ήθελα να προσθέσω πως το μέτρο είναι κάτι σημαντικό. Δεν είναι καλό και υγιές να βρισκόμαστε πάνω από μια οθόνη για άπειρες ώρες. Αυτό που θέλω να πω είναι πως τα games μπορούν να προσφέρουν ικανότητες και γνώσεις είτε άμεσες είτε με την κίνηση της περιέργειας και την περαιτέρω ενασχόληση με κάποιο θέμα. Το παιχνίδι είναι χόμπι, και όταν σου δίνει ερεθίσματα σε κάνει να μαθαίνεις πράγματα που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα ασχολιόσουν ποτέ, επίσης επειδή σε χαλαρώνει πάντα ότι μαθαίνεις από εκεί μένει στο μυαλό σου και δεν το ξεχνάς ποτέ (σε αντίθεση με ότι διαβάζεις στα σχολικά βιβλία). Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά διακεκριμένα σχολεία στις μέρες μας εισάγουν την χρήση και την ενασχόληση με τον υπολογιστή ακόμα και σε τάξεις του νηπιαγωγείου. Γιατί μέσω της διασκέδασης και του παιχνιδιού η αποκόμιση γνώσης γίνεται βιωματική και η εκπαίδευση πιο αποτελεσματική.  

Αυτά κάθομαι και σκέφτομαι και αρχίζω να πιστεύω πως τα games δεν αποβλακώνουν αυτούς που τα παίζουν αλλά όλους τους υπόλοιπους.

Η Μονόπολη είναι αναμφίβολα ένα από τα διασημότερα επιτραπέζια παιχνίδια στον κόσμο, αν όχι το δημοφιλέστερο. Φέτος, μάλιστα, το αγαπημένο επιτραπέζιο έχει «γενέθλια», καθώς συμπληρώνει τα 80 χρόνια ζωής.

Επί 80 έτη, εκατομμύρια παίκτες στον κόσμο ρίχνουν τα ζάρια και περνάνε από την «Αφετηρία», συλλέγοντας 200 ευρώ!

Παρακάτω, μπορείτε να διαβάσετε 10 πράγματα που πιθανότατα να μην γνωρίζατε για το αγαπημένο επιτραπέζιο και την ιστορία του…

Ο (ή «Η») δημιουργός της Μονόπολη
Δημιουργός του θρυλικού παιχνιδιού ήταν ο Charles Darrow από τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, ο οποίος έφτιαξε το πρώτο επιτραπέζιο το μακρινό 1933. Μάλιστα, τα πρώτα κομμάτια δημιουργήθηκαν από άχρηστα υλικά του σπιτιού του Darrow: ένα κομμάτι μουσαμά κάλυπτε το ταμπλό, οι κάρτες ήταν χειρόγραφες, ενώ τα σπίτια και τα ξενοδοχεία ήταν φτιαγμένα από ξύλινα σκουπιδάκια.

Ωστόσο, κατά πολλούς τα εύσημα θα έπρεπε να πάρει η Lizzie Magie, η οποία κατοχύρωσε πατέντα για ένα παιχνίδι που είχε εφεύρει στο στυλ της Μονόπολη. Ονομάζονταν «Landlord’s Game» και αποτελούνταν από ένα τετραγωνικό ταμπλό με 9 διαφορετικές περιοχές σε κάθε πλευρά. Οι παίκτες έπρεπε να κάνουν τον κύκλο του ταμπλό, αγοράζοντας οικόπεδα και σταθμούς τραίνου και πληρώνοντας ενοίκια. Υπήρχαν μάλιστα και 2 γωνίες με τις οδηγίες «Πήγαινε στη Φυλακή» ή πήγαινε στο «Δημόσιο Πάρκο». Η Lizzie Magie εφηύρε το παιχνίδι ώστε να διδάξει τα δεινά από τη συσσώρευση πλούτου σε βάρος άλλων, καθώς και τη θεωρία που προτείνει πως αν οι άνθρωποι έχουν κέρδη από την περιουσία τους -ανεξαρτήτως του μεγέθους της-, τελικά όλο το χρήμα θα καταλήξει νομοτελειακά στα χέρια ενός και μόνο ανθρώπου.

Η αρχική έκδοση του Darrow απορρίφθηκε
Ο Darrow δεν ήταν ο πρώτος που δημιούργησε ένα παιχνίδι αγοροπωλησίας ακινήτων, καθώς πρόγονος του παιχνιδιού θεωρείται, όπως είπαμε, το «Landlord’s Game». Ο Darrow όμως ήταν αυτός που δημιούργησε την έκδοση η οποία και αγοράστηκε από την εταιρεία των αδελφών Parker.

Ωστόσο, αρχικά η εταιρεία είχε απορρίψει το παιχνίδι, επικαλούμενη «52 θεμελιώδη σφάλματα», στα οποία συμπεριλαμβάνονταν η διάρκεια του παιχνιδιού, το θέμα και η συνθετότητα που παρουσίαζε. Μετά όμως, την επιτυχία στις πωλήσεις του παιχνιδιού από τον ίδιο τον Darrow, στη Φιλαδέλφεια, η εταιρεία επανακαθόρισε τη στάση της και διαπραγματεύτηκε τα δικαιώματα για να βγάλει τη Μονόπολη στην αγορά το 1935, με αρχική τιμή 2 δολάρια.

Η αρχική έκδοση περιελάμβανε 10 πιόνια

Τα χαρακτηριστικά πιόνια της Μονόπολη, στην αρχική της έκδοση ήταν 10: Σίδερο, πορτοφόλι, φανάρι, αυτοκίνητο, δαχτυλήθρα, παπούτσι, ημίψηλο καπέλο, πολεμικό πλοίο, κανόνι και ένα κουνιστό αλογάκι!

Η μασκότ της Μονόπολη
Η εμβληματική εικόνα του άντρα με το ημίψηλο που έγινε σύμβολο του παιχνιδιού και ονομάζεται «Πλούσιος Θείος με τα Σακιά» (Rich Uncle Pennybags), δεν είναι απίθανο να εικονίζει το διάσημο επιχειρηματία J.P. Morgan, κάτι που υποστηρίζει και το περιοδικό Jetset Magazine.

Ο J.P. Morgan μεγαλούργησε τις δεκαετίες πριν την ευρεία κυκλοφορία του παιχνιδιού και θεωρούνταν ένας από τους σημαντικότερους άντρες των ΗΠΑ. Μάλιστα, μεταξύ των δραστηριοτήτων του συγκαταλέγεται και η ίδρυση της μονοπωλιακής United States Steel Corporation.

Η παγκόσμια επιτυχία του παιχνιδιού και οι αριθμοί που το συνοδεύουν
- Η Μονόπολη σήμερα κυκλοφορεί σε 111 χώρες και 43 γλώσσες, ενώ έχουν πουληθεί πάνω από 275 εκατ. αντίτυπα. Σύμφωνα με την Hasbro πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι έχουν παίξει το διάσημο επιτραπέζιο!
- Από την άλλη, το μεγαλύτερο σε διάρκεια παιχνίδι κράτησε, 1.680 ώρες, ήτοι 70 ολόκληρες μέρες!
- Η πιο ακριβή Μονόπολη που πουλήθηκε ποτέ είχε δημιουργηθεί από ένα διάσημο κοσμηματοπώλη του Σαν Φρανσίσκο, τον Sidney Mobell και στοίχιζε ούτε λίγο-ούτε πολύ 2 εκατ. δολάρια! Το σετ αποτελούνταν από ένα επίχρυσο ταμπλό 23 καρατίων και ένα ζάρι διακοσμημένο με διαμάντια.

Οι πιο ακριβές περιοχές στον κόσμο

Ως γνωστών η τελευταία περιοχή πριν από την αφετηρία είναι και η ακριβότερη του ταμπλό. Βέβαια σε κάθε έκδοση οι περιοχές αλλάζουν, παίρνοντας την ονομασία τοποθεσιών της κάθε χώρας. Έτσι, στην Αμερική, το ακριβότερο τετράγωνο είναι το «Boardwalk», το όνομα μιας οδού στην Ατλάντικ Σίτυ. Στην Ισπανία από την άλλη, ονομάζεται «Paseo del Prado», με την πραγματική οδό να βρίσκεται στη Βαρκελώνη. Στη Γαλλία, η πιο ακριβή περιοχή είναι η «Rue de la Paix». Όσο για την Ελλάδα, τέλος, στην κλασική έκδοση του παιχνιδιού, το πιο ακριβό ακίνητο που θα μπορούσε να αγοράσει κάποιος δεν ήταν άλλο από τη «Λεωφόρο Αμαλίας»!

Το τουρνουά Μονόπολης που δίνει 20.580 δολάρια στο νικητή
Κάθε 4 με 5 χρόνια, η Hasbro διοργανώνει διάφορα εθνικά πρωταθλήματα και ένα παγκόσμιο τουρνουά Μονόπολης. Οι νικητές μπορούν να κερδίσουν μέχρι και 20.580 δολάρια, ποσό που ισοδυναμεί με τα εικονικά χρήματα που περιέχει κάθε παιχνίδι. Μάλιστα, ο νικητής του αμερικανικού πρωταθλήματος του 2009, Richard Marinaccio, δίνει τις συμβουλές του για να κερδίσει κάποιος: «Οι παίκτες της Μονόπολη στο τραπέζι της κουζίνας (σσ. δηλαδή οι ερασιτέχνες) νομίζουν ότι το παιχνίδι περιορίζεται στη συσσώρευση. Ξέρετε, να αποκτάς πολλά χρήματα. Όμως, ο πραγματικός στόχος είναι να χρεοκοπήσεις τους αντιπάλους σου όσο το δυνατόν ταχύτερα. Να έχεις απλά αρκετά (χρήματα) έτσι ώστε οποιοσδήποτε άλλος να μην έχει τίποτα».

Πώς ένα παιχνίδι Μονόπολης έστειλε 15 κακοποιούς στη φυλακή
Στις 8 Αυγούστου του 1963, ένα βρετανικό τραίνο κατευθύνονταν στο Λονδίνο, μεταφέροντας 2,6 εκατ. λίρες σε χαρτονομίσματα τα οποία επρόκειτο να τεθούν εκτός κυκλοφορίας. Όμως, 15 κακοποιοί χρησιμοποιώντας λοστούς κατάφεραν να μπουν στο τραίνο. Ενεργώντας γρήγορα, κατάφεραν να πετάξουν 120 σάκους με μετρητά σε ένα φορτηγό. Όταν τελείωσαν την κλοπή, κατευθύνθηκαν σε ένα αγροτόσπιτο και αποφάσισαν να διασκεδάσουν τη μεγαλύτερη ίσως κλοπή στην ιστορία, με έναν μάλλον ασυνήθιστο τρόπο: παίζοντας Μονόπολη.

Μετά από μερικές μέρες, οι κακοποιοί έπρεπε να εγκαταλείψουν το σπίτι για να αποφύγουν τους αστυνομικούς οι οποίοι είχαν ανακαλύψει τα ίχνη τους. Όταν η Σκότλαντ Γιάρντ έφτασε στην αγροικία εντόπισε 20 άδειους ταχυδρομικούς σάκους, sleeping bags, ταινίες από τα μασούρια των νομισμάτων και το σημαντικότερο: ένα ταμπλό Μονόπολης γεμάτο αποτυπώματα! Τα αποτυπώματα αυτά, μαζί με ορισμένα σε ένα μπουκάλι κέτσαπ, οδήγησαν σε ορισμένες συλλήψεις την αμέσως επόμενη μέρα! Τελικά, και οι 15 κακοποιοί εντοπίστηκαν και οδηγήθηκαν στη φυλακή!

Αντίτυπα της Μονόπολης με… πραγματικά λεφτά
Πόσες φορές παίζοντας Μονόπολη δεν έχουμε ευχηθεί τα ψεύτικα χρήματα του παιχνιδιού να ήταν αληθινά; Ακριβώς αυτό θα συμβεί σε 80 τυχερούς που θα αποκτήσουν ένα από τα 80 ξεχωριστά αντίτυπα του παιχνιδιού που διανεμήθηκαν πρόσφατα στη Γαλλία.

Συγκεκριμένα, η Hasbro Γαλλίας για την επέτειο των 80 χρόνων του παιχνιδιού, κυκλοφορεί 30.000 αντίτυπα μιας ειδικής έκδοσης. Σε ένα από αυτά, όλα τα χαρτονομίσματα του παιχνιδιού είναι πραγματικά χρήματα, κάτι που σημαίνει 20.580 ευρώ για τον υπερτυχερό! Δέκα επιπλέον σετ περιέχουν 300 ευρώ σε χαρτονομίσματα των 20, 50 και 100 ευρώ, ενώ 69 σετ θα περιέχουν 150 ευρώ σε δεκάρικα και εικοσάρικα.

Δραπετεύοντας από στρατόπεδα συγκέντρωσης με τη βοήθεια της Μονόπολης

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες αναζητούσαν έναν τρόπο να περάσουν λαθραία χάρτες σε βρετανούς αιχμαλώτους που κρατούνταν σε γερμανικά στρατόπεδα. Το 1941, η βρετανική εταιρεία John Waddington Ltd. Προχώρησε στην εκτύπωση ειδικών χαρτών που δεν ήταν κατασκευασμένοι από κοινό χαρτί, το οποίο θα μπορούσε να καταστραφεί από νερό και θα ήταν θορυβώδες όταν ανοίγονταν. Η ίδια εταιρεία είχε επίσης συμβόλαιο για την κυκλοφορία της Μονόπολης εκτός ΗΠΑ.

Καθώς οι Ναζί, αντιμετώπιζαν προβλήματα στην παροχή προμηθειών και αγαθών ακόμη και για τους δικούς τους στρατιώτες, συχνά δέχονταν ανθρωπιστική βοήθεια για τους αιχμαλώτους. Οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός αυτό και δημιούργησαν ειδικές εκδόσεις της Μονόπολης, οι οποίες στη συνέχεια έφτασαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Τα κουτιά περιείχαν, εκτός των συνηθισμένων κομματιών του παιχνιδιού, και αρκετά εργαλεία απόδρασης, μεταξύ των οποίων χάρτες απόδρασης από μετάξι, πυξίδες, αρχεία, καθώς και πραγματικά λεφτά, κρυμμένα μέσα στα ψεύτικα!

Bonus: Οι πιο συχνές «στάσεις» στο παιχνίδι
Οι περιοχές όπου τα περισσότερα πιόνια φτάνουν παίζοντας την κλασική έκδοση του παιχνιδιού, είναι τα Illinois Avenue, «GO» και B&O Railroad, σύμφωνα τουλάχιστον με το αμερικανικό ABC.

Στην ελληνική έκδοση θα αντιστοιχούσαν με τα: Πλατεία Ομονοίας , Αφετηρία και Σταθμός Λαρίσης.

«Η περισσότερη προσοχή έχει επικεντρωθεί στο εάν τα videogames μάς κάνουν φονικές μηχανές. Δεν έχει δοθεί αρκετή προσοχή στα μοναδικά και ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που έχουν τα videogames, εκτός της βίας»

Παρατηρήσεις του τύπου «πώς κάθεσαι τόσες ώρες μπροστά σε μια οθόνη;» ή «σταμάτα να παίζεις, έχεις αποβλακωθεί», τις έχουν ακούσει όλοι όσοι παίζουν videogames και αφιερώνουν αρκετό χρόνο σε αυτά. Πώς επιδρούν όμως πρακτικά τα βιντεοπαιχνίδια στον ανθρώπινο εγκέφαλο; Μας αποβλακώνουν ή μας κάνουν εξυπνότερους;

Πολλές πανεπιστημιακές έρευνες αποδεικνύουν πως το gaming βελτιώνει τη δημιουργικότητα, τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων και την αντίληψη. Τα οφέλη που αποκομίζει κάποιος από τα παιχνίδια ποικίλλουν από συντονισμό ματιού-χεριού μέχρι να αυξηθεί η ικανότητα οδήγησης το βράδυ.

Οι ίδιες έρευνες έδειξαν πως όσοι έπαιζαν παιχνίδια βασισμένα στη δράση, ήταν σε θέση να λάβουν γρηγορότερα αποφάσεις κατά 25%, χωρίς να χάνουν σε ακρίβεια, από αυτούς που δεν παίζουν. Σύμφωνα με άλλους ερευνητές, οι εμπειρότεροι gamers μπορούν να λάβουν αποφάσεις και να δράσουν ανάλογα με αυτές γύρω στις έξι φορές το δευτερόλεπτο, δηλαδή τέσσερις φορές πιο γρήγορα απ' ό,τι οι κανονικοί άνθρωποι.

Επίσης, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο του Rochester, οι πιο προπονημένοι gamers μπορούν να επικεντρωθούν σε πάνω από έξι πράγματα ταυτόχρονα χωρίς να μπερδευτούν, σε αντίθεση με έναν κανονικό άνθρωπο που μπορεί να έχει μόνο τέσσερα στο μυαλό του. Αξίζει να σημειωθεί πως αυτές οι μελέτες έχουν διεξαχθεί ανεξάρτητα από τις εταιρείες που παράγουν videogames.

Φυσικά, η πολύωρη ενασχόληση με τα videogames έχει και την αρνητική της πλευρά. Διάφορες τομογραφίες του εγκεφάλου έδειξαν πως τα βίαια βιντεοπαιχνίδια μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται το μυαλό νέων ανδρών έπειτα από μία εβδομάδα παιξίματος, καταπιέζοντας τη δραστηριότητα που είναι συνδεδεμένη με σημεία του εγκεφάλου που σχετίζονται με τον έλεγχο των συναισθημάτων, δήλωσαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Indiana. Κάποιες άλλες μελέτες βρήκαν συσχετισμό ανάμεσα στο ψυχαναγκαστικό gaming και την παχυσαρκία, την εσωστρέφεια και την κατάθλιψη.

«Τα videogames αλλάζουν το μυαλό σου», δήλωσε ο ψυχολόγος C. Shawn Green από το Πανεπιστήμιο του Wisconsin, ο οποίος μελετά τον τρόπο που τα ηλεκτρονικά παιχνίδια επηρεάζουν τις ανθρώπινες ικανότητες. Δηλαδή ό,τι κάνει και το πιάνο, ή το να μαθαίνεις να διαβάζεις και να οδηγάς. Ολα αυτά αλλάζουν τη φυσική δομή του μυαλού, καθώς ο συνδυασμός της συγκέντρωσης και της ανταμοιβής ερεθίζει τους νευροδιαβιβαστές όπως η ντοπαμίνη ενισχύει νευρωνικά κυκλώματα, ακολουθώντας τον ίδιο τρόπο που η άσκηση χτίζει τους μυς. «Τα παιχνίδια όμως χτυπούν το σύστημα της επιβράβευσης με έναν τρόπο που δεν το κάνουν όλες οι δραστηριότητες», είπε ο ίδιος.

Τα βιντεοπαιχνίδια είναι τα εργαλεία, ο τρόπος που θα τα χρησιμοποιήσουμε εξαρτάται από εμάς και μόνο «Η περισσότερη προσοχή έχει επικεντρωθεί στο εάν τα videogames μάς κάνουν φονικές μηχανές», δήλωσε αναλυτής υπολογιστικής από το Πανεπιστήμιο της California στο San Diego, που παρακολούθησε 2.000 παίκτες. «Δεν έχει δοθεί αρκετή προσοχή στα μοναδικά και ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που έχουν τα videogames, εκτός της βίας».

Πιο συγκεκριμένα, μια έρευνα από ερευνητές του Queen Mary and University College του Λονδίνου, δείχνει πως το Starcraft και γενικότερα τα πολύπλοκα RTS (real-time strategy) games βελτιώνουν τη δεξιότητα του μυαλού και την πολυδιεργασία (multitasking).

«Η έρευνα μας δείχνει πως η γνωστική ευελιξία (cognitive flexibility), ένας ακρογωνιαίος λίθος της ανθρώπινης νοημοσύνης, δεν είναι ένα στατικό χαρακτηριστικό, αλλά μπορεί να εξασκηθεί και να βελτιωθεί χρησιμοποιώντας διασκεδαστικά εργαλεία όπως το gaming», δήλωσε η ερευνήτρια dr. Brian Glass, του τμήματος Βιολογίας και Χημικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Queen Mary.

Αυτές οι νέες για πολλούς πληροφορίες δεν προκαλούν καθόλου έκπληξη στους επαγγελματίες παίκτες, που έχουν δει τα αποτελέσματα της πολύωρης προπόνησης.

Ο Ryan «State» Visbeck, επαγγελματίας παίκτης του Starcraft 2, δήλωσε πως «οτιδήποτε σε κάνει να σκέφτεσαι κριτικά, να προσαρμόζεσαι σε διαφορετικές καταστάσεις μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και να εφευρίσκεις νέες στρατηγικές, θα έχει θετικό αντίκτυπο στην καθημερινότητά σου»

Επίσης ο Jens «Snute» Aasgaard, της Team Liquid, έχει πει πως το Starcraft τον βοηθά συχνά στο να παίρνει γρήγορες αποφάσεις και να μαθαίνει πώς να σκέφτεται.

«Κάποιες φορές, όταν παίρνουμε αποφάσεις, οι πληροφορίες είναι περιορισμένες και το να έχεις εμπειρία από games όπως το Starcraft μπορεί να σε βοηθήσει να βάλεις προτεραιότητες με τον πιο αποδοτικό τρόπο, ή να αντιδράσεις με κάποιον τρόπο που βγάζει περισσότερο νόημα», είπε ο ίδιος.

Από την άλλη, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα παιχνίδια βολών (First Person Shooter), που αυξάνουν τα αντανακλαστικά, το συντονισμό, την ικανότητα συγκέντρωσης και το multitasking.

Τι μας προσφέρουν τελικά τα games; Ενα είδος εκτόνωσης, που μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτο; Μια εύκολη διέξοδο από μια πραγματικότητα η οποία δεν είναι έτσι όπως θα θέλαμε; Ενα διασκεδαστικό και ευχάριστο τρόπο να εξασκήσουμε τον εγκέφαλό μας; Ή απλώς μια ασχολία για να γεμίσουν οι ελεύθερες ώρες μας;

Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα διαφέρει ανάλογα με την οπτική του καθενός. Το μόνο σίγουρο είναι πως τα βιντεοπαιχνίδια είναι τα εργαλεία, ο τρόπος που θα τα χρησιμοποιήσουμε εξαρτάται από εμάς και μόνο

xaxanoylis
Πηγές: The Wall Street Journal, redbull.com

Τα video games αποτελούν σήμερα ένα mainstream είδος ψυχαγωγίας, το οποίο απευθύνεται σε ένα ευρύ φάσμα ηλικιών, και ανθρώπων με διαφορετικά γούστα. Υπάρχουν παραγωγές ηλεκτρονικών παιχνιδιών, οι οποίες ξεπερνάν κατά πολύ σε budget και τζίρο ορισμένες παραγωγές του Hollywood. Τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Αρχικά τα video games είχαν μια 'ρετσινιά', ο πολύς ο κόσμος τα αντιμετώπιζε επιφυλακτικά και απαξιωτικά μερικές φορές, και δεν είμαστε λίγοι αυτοί που κάποτε ακούγαμε τους γονείς μας να μας λένε “κλείστο θα τυφλωθείς!” ή ακόμα και “αυτό το πράγμα θα σε χαζέψει!”, σχόλια που φανέρωναν τον υπερβολικό προστατευτισμό των γονέων από τη μια, αλλά από την άλλη και την άγνοια τους σχετικά με αυτά. Και δεν έχουν λείψει και οι πιο ακραίες, και γραφικές κατηγορίες για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπως αυτές που κάποτε είχαμε ακούσει και εδώ, σε κάποια κανάλια της Ελληνικής τηλεόρασης, οι οποίες κατηγορίες έλεγαν, πως επειδή κάποια παιχνίδια έχουν σκηνές βίας, τα παιδιά που τα παίζουν θα γίνουν βίαια.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση όταν άκουγα κάτι τέτοια όταν ήμουν μικρός, ήταν το πως και ήταν δυνατό να θεωρεί κανείς πως ένα video game με βία θα κάνει κακό σε ένα παιδί, και όχι  οι  σοκαριστικές σκηνές βίας που προβάλλονταν πρωί, μεσημέρι και βράδυ στα διάφορα κανάλια της τηλεόρασης, τόσο μέσα από δελτία ειδήσεων, όσο και από διάφορες ταινίες. Προσωπικά, οι σκηνές που είδα από το βομβαρδισμό της Σερβίας στη τηλεόραση, και τα ακρωτηριασμένα πτώματα με αίματα παντού, έκαναν τον τότε έφηβο εαυτό μου να νιώθει πολύ πιο άσχημα, και  με επηρέασαν ψυχολογικά πολύ περισσότερο από ότι τα διάφορα βίαια βιντεοπαιχνίδια που είχα παίξει από πολύ μικρότερος, όπως το Mortal Kombat και το Doom.

 Κάτι του ότι υπήρχε τεχνοφοβική προκατάληψη και αμάθεια παλαιότερα, κάτι του ότι κάποια παιχνίδια είχαν πράγματι βία, τις δεκαετίες του 1980 και 1990, υπήρχε ένα στερεότυπο για τον άνθρωπο που παίζει βιντεοπαιχνίδια. Ο μέσος gamer θα ήταν ένα έφηβο αγόρι. Επειδή κάποια παιχνίδια τοποθετούσαν τον παίχτη στο ρόλο πχ ενός στρατιώτη να μάχεται εξωγήινους, η κοινωνία έκανε μια γενίκευση, και αντιλήφθηκε πως γενικά τα video games έχουν βία, και όπως στα αγοράκια οι γονείς συνήθιζαν να αγοράζουν στρατιωτάκια, θεώρησαν πως και τα video games απευθύνονται αποκλειστικά σε αγόρια. Κάτι όμως που φυσικά και δεν είναι απόλυτο. Τότε, όταν ήμουνα ακόμα παιδάκι, και ήταν και η αδερφή μου, θυμάμαι πως της άρεσε και αυτής να παίζει κάποια ηλεκτρονικά παιχνίδια, και παίζαμε και μαζί. Η μητέρα μου, η οποία πλέον έχει πατήσει τα 60, παίζει τακτικά παιχνίδια όπως το Super Mario και το Bomberman που κυκλοφόρησαν στη κονσόλα NES. Πάρα ταύτα, η γενική άποψη της κοινωνίας τις παλαιότερες δεκαετίες, ήταν πως τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι βίαια και απευθύνονται στα αγόρια. Και λόγο αυτής της λαϊκής δόξας, επηρεάστηκαν φυσικά και οι άνθρωποι που έφτιαχναν τα παιχνίδια, οι οποίοι στη πλειοψηφία τους ήταν και άνδρες, μιας και δυστυχώς ή ευτυχώς, αποδεδειγμένα, ο αριθμός ανδρών που επιλέγουν να σπουδάσουν πληροφορική και προγραμματισμό, είναι μεγαλύτερος για κάποιο λόγο από αυτόν των γυναικών. Έτσι, στα μυαλά πολλών το gaming έγινε ανδρική υπόθεση.

 Τα χρόνια όμως πέρναγαν, και σιγά σιγά τα video games γινόντουσαν όλο και πιο δημοφιλή ως μέσο ψυχαγωγίας. Οι υπεύθυνοι marketing των εταιριών που παράγουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, θέλοντας να αυξήσουν το target group των προϊόντων τους, άρχισαν να διαφημίζουν τα παιχνίδια τους απευθυνόμενοι σε περισσότερα, διαφορετικά, σύνολα ανθρώπων. Έτσι άρχισαν δειλά – δειλά πολλές κοπέλες να δοκιμάζουν παιχνίδια ενώ πριν αδιαφορούσαν, και με το καιρό ο αριθμός γυναικών gamers αυξανόταν. Με αυτή την αύξηση όμως παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα, και άρχισε να γίνεται αντιληπτό και το ότι η συντριπτική πλειοψηφία των video games σχεδιάζονταν ακόμα με τέτοιο τρόπο που δήλωνε το ότι οι developers που τα ανέπτυσσαν είχαν ακόμα τη παλιά νοοτροπία και σκέψη, δηλαδή το να αισθάνονται πως αυτός που θα παίξει τα παιχνίδια τους θα είναι κατά πάσα περίπτωση ένας έφηβος άνδρας, και έτσι τα παιχνίδια αυτά, να μην κατέχουν ή αντιπροσωπεύουν το γυναικείο φύλο ισόποσα, να παρατηρείται μια αισθητή απουσία του γυναικείου φύλου από πολλά, ενώ σε πολλά οι θηλυκοί χαρακτήρες να παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελούν στερεότυπα ανδρικών φαντασιώσεων, προκειμένου ο νεαρός έφηβος μέσα από βία και sexy θηλυκές παρουσίες να λαμβάνει την αίσθηση του 'ώριμου' και να νιώθει πως επιτέλους είναι 'μεγάλος'.

 Το θέμα αυτό διακήρυξε πως θέλει να φέρει στην επιφάνεια, να παρουσιάσει, και να διαλευκάνει η Anita Sarkeesian, μια Καναδέζα απόφοιτη του τομέα επικοινωνιών, που δηλώνει φεμινίστρια.

Η Ανίτα ξεκίνησε ανοίγοντας ένα crowd funding campaign στην ιστοσελίδα Kickstarter, μια αμφιλεγόμενη υπηρεσία στην οποία κάποιος ή κάποια μπορεί να παρουσιάσει μια ιδέα ζητώντας λαϊκή χρηματική υποστήριξη, για την συγκέντρωση του απαιτούμενου ποσού που χρειάζεται η ιδέα για να υλοποιηθεί. Η Ανίτα ζήτησε 6.000 δολάρια προκειμένου να γυρίσει μια πρωτοποριακή και βαθιά σειρά ντοκιμαντέρ η οποία θα χωριζόταν σε 6 επεισόδια, και θα είχε σκοπό το να επιδείξει στο ευρύ κοινό για πρώτη φορά και με ανέκδοτα στοιχεία, φαινόμενα μισογυνισμού στη βιομηχανία των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Το εγχείρημα της Ανίτας τράβηξε αρκετό ενδιαφέρον, κυρίως από τον ίδιο το κόσμο που έπαιζε video games, και η καμπάνια της στο Kickstarter όχι μόνο κατάφερε να συγκεντρώσει τα έξι χιλιάρικα, αλλά η υποστήριξη σε αυτό το εγχείρημα ξεπέρασε κάθε προσδοκία, με το ποσό που συγκέντρωσε η Ανίτα να φτάνει τις 158.922 δολάρια. Ταυτόχρονα, λόγο της υπερχρηματοδότησης, οι προσδοκίες του κοινού από την Ανίτα και το ντοκιμαντέρ, και κυρίως των όσων χρηματοδότησαν αυτό το εγχείρημα, ανέβηκαν στα ύψη. Ο κόσμος πλέον περίμενε μια 'ψαγμένη' υπερπαραγωγή.

 Η Ανίτα όμως είχε μαζέψει όλα αυτά τα χρήματα και ο χρόνος πέρναγε, χωρίς το ντοκιμαντέρ της Ανίτας να εμφανίζεται. Μετά από κάποιο διάστημα άρχισαν να υπάρχουν συζητήσεις στα διάφορα forums του διαδικτύου, για το τι θα γίνει τελικά, αν πράγματι κάποτε η σειρά κυκλοφορήσει, ή η όλη υπόθεση ήταν μια αρπαχτή, και η Ανίτα μάζεψε περίπου 150 χιλιάρικα χωρίς να κάνει τίποτα, και έγινε καπνός. Τελικά με μεγάλη καθυστέρηση ανακοινώθηκε ότι το πρώτο επεισόδιο του ντοκιμαντέρ θα δημοσιευόταν στο Youtube, και πολύς κόσμος είπε ένα 'επιτέλους', και περίμενε ενθουσιασμένος να το παρακολουθήσει. Όταν τελικά το βίντεο ανέβηκε στο Youtube, οι αντιδράσεις του κόσμου που το παρακολουθούσε ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία αρνητικές. Το πολυαναμενόμενο, υπερχρηματοδοτημένο, και βαθύ ντοκιμαντέρ, ήταν ένα βιντεάκι για το οποίο τα βιντεάκια άλλων Youtubers οι οποίοι ποτέ τους δεν ζήτησαν χρήματα, δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν. Ίσα ίσα, που τόσο από άποψη σκηνικού, σκηνοθεσίας, ψηφιακών εφέ κτλπ, πολλά βιντεάκια από Youtubers που ποτέ δεν ζήτησαν έστω 1 ευρώ, έφταναν και ξεπερνούσαν τη ποιότητα του ντοκιμαντέρ της Ανίτας. Παρόμοια βιντεάκια άλλοι youtubers βγάζουν κάθε εβδομάδα ή δυο – τρεις μέρες, ενώ της Ανίτας της πήρε πάνω από ένα χρόνο για να κυκλοφορήσει το πρώτο επεισόδιο, και παρ' ότι είχε στη διάθεση της δεκάδες χιλιάδες δολάρια, η παραγωγή ήταν φτωχική σε σχέση με άλλες εκπομπές του Youtube. Δεν υπήρχαν συνεντεύξεις, κάποια στατιστικά έστω, κάτι που να αποδεικνύει πως η Ανίτα έδειξε κάποιο παραπάνω ενδιαφέρον για το ντοκιμαντέρ της από ότι ο μέσος youtuber δείχνει για την εβδομαδιαία του εκπομπή. Ακόμα χειρότερα, τα στοιχεία στα οποία βασίστηκε η Ανίτα, ήταν πληροφορίες τις οποίες κανείς θα μπορούσε να τις βρει και να τις μάθει αφιερώνοντας μερικά λεπτά στο Google και τη Wikipedia σε ένα απόγευμα... Και μάλιστα, η Ανίτα φάνηκε να αγνοεί ορισμένα στοιχεία και γεγονότα, και έτσι να αναφέρει κάποιες ανακρίβειες. Όλα αυτά, σχημάτισαν άμεσα μια πολύ αρνητική εντύπωση για την Ανίτα. Ο κόσμος ένιωθε πως αν και ο σκοπός που είπε η Ανίτα ότι έχει ήταν καλός, η ίδια η Ανίτα εξαπάτησε τον κόσμο, λαμβάνοντας ένα τεράστιο ποσό για μια σειρά ντοκιμαντέρ, η οποία δεν δικαιολογούσε σε τίποτα το μέγεθος του ποσού που είχε συμπληρωθεί για τη χρηματοδότησή της. Το ντοκιμαντέρ δεν ξεπερνούσε ούτε σε ποιότητα, ούτε σε στοιχεία, ούτε σε ακρίβεια, εκπομπές που ανεβάζουν τελείως τσάμπα και σχεδόν σε καθημερινή βάση χιλιάδες άλλοι άνθρωποι στο Youtube. Έτσι ο χώρος των σχολίων κάτω απ' το βίντεο της Ανίτας γέμισε με σχόλια γκρίνιας, τα οποία κατηγορούσαν την Ανίτα για εξαπάτηση και αρπαχτή, ο κόσμος που έβλεπε το βίντεο τη θεωρούσε τσαρλατάνα, ενώ η μπάρα των 'dislikes' στο βίντεο της ήταν πολλές φορές μεγαλύτερη από αυτή των 'likes'.

 Σε μια γρήγορη αντίδραση σε αυτό, η Ανίτα απέκλεισε το σχολιασμό και την αξιολόγηση του βίντεό της στο Youtube, και όταν κλήθηκε από κάποια μέσα ειδικού τύπου να αιτιολογήσει αυτή της την κίνηση, η ίδια χωρίς ίχνος ντροπής υποκρίθηκε πως ο λόγος που έκλεισε τα σχόλια, ήταν επειδή δεχόταν τάχα “επίθεση από μισογύνηδες” με σεξιστικά σχόλια και ύβρεις. Τούτο ύστερα έκανε εντύπωση σε κάποια μεγαλύτερη μέσα, και έτσι η Ανίτα άρχισε να καλείται σε τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες για να δώσει συνεντεύξεις, για την 'σεξιστική' επίθεση που δέχθηκε, και για να δικαιολογήσει τα όσα έλεγε δε δίστασε να πλάσει και αρνητικά στερεότυπα, και να κατηγορήσει τον κόσμο ο οποίος την κατηγορούσε για απάτη ότι είναι βίαιοι μισογύνηδες οι οποίοι δήθεν αντιδρούν με αυτό το τρόπο επειδή νιώθουν να απειλείται η 'πατριαρχεία'. Φυσικά αυτή η αντίδραση της Ανίτας, εξόργισε ακόμα περισσότερο το κόσμο που είχε αποφασίσει να δώσει από το υστέρημά του για να χρηματοδοτήσει το ντοκιμαντέρ. Οι άνθρωποι οι οποίοι έκριναν σημαντικό το σκοπό της Ανίτας και αποφάσισαν να στερηθούν για να χρηματοδοτήσουν το ντοκιμαντέρ της, τώρα διασύρονταν από την ίδια την Ανίτα, λόγο της δυσαρέσκειας τους που εξέφρασαν για το απογοητευτικό 'ντοκιμαντέρ', το οποίο θα μπορούσε κάποιος να γυρίσει σε ένα απόγευμα μέσα στο σπίτι του. Και έτσι πλέον ξεκίνησαν μακρές συζητήσεις σε πάμπολλα forums, και εκπομπές επί εκπομπών που σχολίαζαν το όλο θέμα, με αρνητική φυσικά χροιά προς την Ανίτα.

 Η Ανίτα εκμεταλλεύτηκε το ντόρο που προκάλεσε με τη διπροσωπία της προς το όφελός της, με το να εμφανίζεται συνεχώς στη τηλεόραση και να κάνει γνωριμίες, και έτσι να δικτυώνεται, και να γίνει διάσημη, με ότι επακόλουθο είχε αυτό. Αν και αρκετά πράγματα από όσα λέει στα επεισόδια των εκπομπών της ισχύουν και παρουσιάζει πράγματι κάποιες άγνωστες πτυχές των video games, πολλά από όσα λέει στις εκπομπές είναι ανακρίβειες και δεν ισχύουν, πράγμα που φανερώνει ημιμάθεια και το ότι ξεπετά τα επεισόδια 'στα γρήγορα', προφανώς γιατί δεν έχει η ίδια την όρεξη να ασχοληθεί σε βάθος με τα ζητήματα αυτά. Ωστόσο η όλη ιστορία είναι μοναδική, και προκαλεί μεγάλη έκπληξη το πως μπορεί ένας άνθρωπος να αποσπάσει μεγάλα χρηματικά ποσά από εύπιστους ανθρώπους, υποσχόμενος λαγούς με πετραχήλια, ύστερα να παραδώσει κάτι κατώτερο των προσδοκιών, και τελικά όταν οι χρηματοδότες αντιδρούν να αποφύγει τις κατηγορίες επικαλούμενος φανταστικά γεγονότα και διασύροντας τους ίδιους τους χρηματοδότες, και να χρησιμοποιεί τελικά και αυτό το διασυρμό προς όφελός του για να πάει ακόμα παραπέρα.

Φαίνεται πως η ίδια είναι πανέξυπνη, και πως οι σπουδές της στις ανθρώπινες επικοινωνίες την βοήθησαν. Είναι γεγονός πως υπάρχει διαδεδομένη η άποψη μεταξύ πολλών εταιριών που παράγουν βιντεοπαιχνίδια, ότι το μεγαλύτερο μέρος των gamers είναι άνδρες, και έτσι σχεδιάζουν τα παιχνίδια τους στοχεύοντας αυτό το κοινό, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αρκετά μεγάλη ποικιλία από video games τα οποία να στοχεύουν το γυναικείο κοινό. Δυστυχώς όμως η Ανίτα δεν ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να ασχοληθεί με τέτοιου είδους ζητήματα, και αντί να γίνει η γυναίκα που θα μας ανοίξει τα μάτια, έγινε μια γυναίκα που μας τα έκλεισε περισσότερο, με τις ψευδείς τις κατηγορίες, την αρπαχτή, και την ημιμάθειά της.

Μιας και το arkham knight σε λιγο καιρο θα φτασει στα ραφια των καταστηματων συν το γεγονος οτι ειμαι μεγαλος φαν της σειρας,επιβαλλεται να κανω ενα blog σχετικα με αυτη τη σειρα.!!!!Δεν υπαρχουν spoilers!!!! 

Το 1ο παιχνιδι της σειρας batman arkham δημιουργηθηκε απο τη rocksteady και κυκλοφορησε το 2009. 

Με το που ξεκιναμε το παιχνιδι ,ειμαστε ο batman και απλα περπαταμε διπλα-διπλα με καποιους αστυνομους ,να εχουν δεμενο τον Τζοκερ!Τον οδηγουν μαζι με τον batman στις φυλακες του arkham asylum(βρισκεται σε ενα νησι κοντα στο gotham).Το arkham asylum εκτεινεται σε ολο το χωρο του νησιου arkham island και εκει φυλασσονται οι πιο επικυνδινοι εγκληματιες(killer croc,riddler,harley quinn ,bane,poison ivy κλπ).O τζοκερ καταφερνει να ξεφυγει απο τους αστυνομικους και ελευθερωνει ολους τους εγκληματιες στο νησι(με τη βοηθεια της harley quinn).Πολλοι αστυνομοι σκοτωνονται .Ο batman πρεπει να πιασει τον joker,ενω παραλληλα πρεπει να αντιμετωπισει κακους οπως η poison ivy στην οπια εχει δωθει titan(το δηλητηριο που εχει ο bane για να γινεται τουμπανο).Οπως καταλαβαινετε , το arkham island ειναι μια ''κολαση'' και ο batman πρεπει 1)να σωσει τη μερα...η μαλλον νυχτα και 2)να βγει απο κει ζωντανος

Eχει γραφτει σειρα με comics βασισμενη στο παιχνιδι-το οποιο θεωρειται η πιο σκοτεινη στιγμη στην ιστορια του batman,αφου το παιχνιδι εχει και μερικα στοιχεια horror(η πρωτη μου horror εμπειρια ever ηταν σ'αυτο το παιχνιδι,οταν με κυνηγουσε ο killer croc.

Τα βραβεια του παιχνιδιου ειναι : 

Bafta awards : 

best gameplay (2009)

Best game(2009)-goty 2009 

Best story 

Best use of audio 

Best Action game 

Aritstic achievement

Απο την 

Academy of Interactive Arts & Sciences, USA: 

Outstanding Achievement in Character Performance

Outstanding Achievement in Game Design

Game of the Year

Outstanding Achievement in Adapted Story

Adventure Game of the Year

Outstanding Achievement in Animation

Outstanding Achievement in Game Direction

Outstanding Achievement in Original Music Composition 

World guiness records : 

Most Critically Acclaimed Superhero Game Ever 

Επομενο game της σειρας- arkham city (αγαπημενο παιχνιδι) 

.Δημιουργος του παλι η rocksteady studios ,κυκλοφορησε το 2011

Το game ειχε δημιουργησει τρελο hype-λογω του προηγουμενου παιχνιδιου- και μετα την κυκλοφορια του δικαιολογησε το χαος που ειχε δημιουργησει.Πολλοι κριτικοι το χαρακτηρισαν ως το ''perfect game''.To game ξεκινα οταν ο Bruce Wayne βγαζει λογο θελοντας να ασχοληθει με τα πολιτικα του gotham και ενω το κανει αυτο , ερχεται στρατος ,τον πλακωνει και τον βαζει στο arkham city(Ειναι η φυλακη που δημιουργηθηκε,αφου εκλεισε το arkham asylum λογω της ζημιας που δημιουργησε.Ειναι κατι σαν πολη -φυλακη .)Ο strange ξερει οτι ο bats ειναι  ο wayne και γι'αυτο τον πιανει ως bruce ,για να μην του κανει ζημια ο batman στο protocol ten(αν σας πω τι ειναι αυτο θα ειναι spoiler).Καθως ,ψαχνετε να μαθετε τι ειναι το protocol ten(αφου το σκασετε απο τον hugo strange και τους φυλακες της φυλακης και γινετε batman),ο joker σας κανει τη ζωη-ακομα πιο πολυ-δυσκολη.

Το φιναλε ειναι απο τα συγκλονιστικοτερα ολων των εποχων στην ιστορια του gaming.Στο παιχνιδι εμφανιζονται χαρακτηρες οπως: 

joker,harley quinn,deadshot,catwoman(την ελεγχετε σε ορισμενα σημεια και ειναι συμμαχος του batman),poison ivy,bane,zsaz,mr freeze,razalgul.talia al ghul, AZRAEL!!!! κλπ.Yπαρχουν αναφορες και easter eggs σε αλλους χαρακτηρες οπως: superman,manbat,killer croc,prometheus and the wrath κλπ.

Harley Quinn Revenge

Προκειται για το dlc του arkham city.Η harley ειναι νευριασμενη και στεναχωρημενη για κατι που πιστευει οτι φταει ο bats.Αυτη πιανει τον batman και ο robin πρεπει να τον βρει(αφου ο batman αγνοειται) και να δει τι τρεχει!Θεωρητικα ,ειναι ενα πολυ καλο dlc,με αρκετα ωραια ιστορια + το γεγονος οτι μας δινεται η ευκαιρια να ελεγχξουμε τον robin με τα δικα του gadgets δινει μια τρομερη εμπειρια γυρω απο το arkhamverse 

Βραβεια(γενικοτερα το arkham city) :

BAFTA Awards 

Best Action Game

Best Performer
Mark Hamill 

Best Original Music
Nick Arundel 
Sefton Hill 
Jamie Walker 

Btw το soundtrack κανει τον παιχτη να νομιζει οτι ειναι οντως ο Batman 

Τσεκαρετε :

Audio Achievement

Artistic Achievement

Best Design

Best Story

Best Game-goty 

Κεριδσε αρκετα βραβεια απο : 

Behind the Voice Actors Awards

Δεν νομιζω να ενδιαφερται κανεις-το παραλειπω  

Satellite Awards

Outstanding Action/Adventure Game 

Απο IGN 

best boss fight 

best DLC

best easter egg(σε αυτο το σημειο αξιζει να αναφερω οτι ολα τα παιχνιδια της σειρας εχουν τρομακτικα easter eggs και αναφορες απο γεγονοτα σε comics) 

Βest batsuit 

Best side mission 

Best story 

Spoiler!@@!!!! 

Best death   

βραβευτηκε απο το xbox live ως goty

Επισης βραβευτηκε και απο : 

joystick awards

gameinformer

 playstation magazine

Batman Arkham origins 

Tο 3ο παιχνιδι της σειρας.Κυκλοφορησε απο την Warner Bros montreal games to 2013.To παιχνιδι ηταν πολυ καλο-οπως τα προηγουμενα,αλλα μερικα bugs,glitches ενοχλησαν το κοινο και δεν καταφερε να γινει τοσο επιτυχημενο οσο τα προηγουμενα 2.

Η ιστορια ειναι πολλα χρονια πριν το arkham asylum.Ο batman ειναι απειρος ακομα ως batman ,αφου ο bruce ειναι ακομα 21 χρονων!Η αστυνομια και ο κοσμος του gotham τον εχουν στο μυαλο τους ως αλλον εναν super κακοποιο.Ωστοσο,οι πραγματικοι κακοι γνωριζουν τον κινδυνο του να υπαρχει ο batman.Γι'αυτο ο black mask(η τελος παντων ο τυπος που φοραει τη μαυρη μασκα),προσλαμβανει 7 δολοφονους για να τον σκοτωσουν σε μια νυχτα και να του φερουν το κεφαλι του. 

Οι 7 assassins ειναι: firefly,shiva,cooperhead,deadshot,electrocutioner,bane και ο επικος deathstroke.

Παραλληλα γινονται καταστροφες απο τον ??? στο gotham και ο batman πρεπει να νικησει τους 7 δολοφονους και να σταματησει τα εγκληματα αυτων και του black mask.Εμφανιζονται χαρακτηρες οπως engima(οπως σε ολα τα arkham),penguin,oι 7 δολοφονοι,black  mask,δεν αναφερω εναν πολυ σημαντικο.  

Βatman Arkham origins online :Θα ειμαι οσο πιο συντομος γινεται .Το online(το οποιο ελειπε απο τα 2 προηγουμενα)ειναι αδιαφορο με λιγο κοσμο να ασχολειται και servers για πεταμα(Μερικες φορες,τα fanboys πρεπει να γινουν λιγακι σκληρα!!)

DLC: Cold Cold Heart 

Το cold cold heart ειναι το dlc του arkham origins.Μπορει να κανεις να σκεφτει και να πει dlc ΑΑΑ τιτλου ειναι,καπου στο 20ευρω θα κανει!Κι ομως,το cold cold heart κοστιζει μολις 10 ευρω!Τα προβληματα περι μερικων bugs και glitches συνεχιζουν να υπαρχουν(εννοειται οτι δεν κανουν το game unplayable,απλως αν ειστε full κακοτυχοι,μπορει να χρειαστει να κανετε restart το game).O μεγαλος κακος ειναι ο mr freeze.Ειναι η πρωτη συνατηση mr freeze-batman .Ο batman θα χρειαστει μια ειδικη στολη(η οποια κατα τη γνωμη μου ειναι Ε-ΠΙ-ΚΗ),για να μπορεσει να αντεξει το κρυο.Το boss fight,ειναι κλασικα ,οπως σε καθε batman θεαματικοτατο!!

Golden Trailer Awards 

Best Video Game
WB Games UK 
Hammer Creative 

Motion Picture Sound Editors, USA

Best Sound Editing - Computer Interactive Entertainment

Writers Guild of America

Outstanding Achievement in Writing Videogame Writing

Behind the Voice Actors Awards 

Best Male Vocal Performance in a Video Game in a Supporting Role
JB Blanc 

Best Male Lead Vocal Performance in a Video Game
Troy Baker 

As the voice of "???".(και οχι ,δεν ειναι ο Enigma-βαλτε το μυαλο σας να σκεφτει!!)

Best Vocal Ensemble in a Video Game 

 

 

Αυτα ηταν μερικα πραγματα για τα batman arkham series.Για οσους δεν εχουν παιξει κανενα αξιζει να μαθουν οτι : 

1)Τα παιχνιδα αυτα,εχουν μακραν το καλυτερο combat system μεχρι σημερα 

2)Το stealth ειναι απλο,αλλα πολυ διασκεδαστικο και ενδιαφερον 

3)Παιχνιδι με μεγαλυτερη δοση επικουρας δεν υπαρχει 

4)Τα easter eggs ειναι αμετρητα 

5)Πολλοι χαρακτηρες απο τον κοσμο του batman 

6)Tρομερη και στερεα ιστορια(σε ολα τα παιχνιδια)

7)Προκειται για μια απο τις σειρες που μπαινουν ευκολα στα καλυετερα της προηγουμενης γενιας.  

 

 

Θεωρω οτι το arkham knight θα ειναι ανταξιο του hype που δημιουργησε(το παιχνιδι αναπτυσσεται απο την rocksteady).Το studio αυτο ειναι διαμαντι ,δεν προκειται να μας απογοητευσει οπως εκανε η warner με το ''ξεπετα'' origins(στην ουσια ηταν ενα μεγαλο dlc του arkham city με αλλαγμενο κοσμο και ιστορια)Ειμαι πολυ ευχαριστημενος απο το γεγονος του οτι ισως υπαξει co-op!Ειναι κατι που ''οραματιζομουν'' και ειχα προτεινει πολλες φορες.Προσωπικα,πιστευω οτι το arkham knight θα εχει μεσα θανατο και το τελος θα ειναι αναλογο με αυτο του arkham city. Σημειωση: Ολα τα παιχνιδια που εχει φτιαξει η rocksteady,εχουν παρει goty.Ειμαι σιγουρος πως το arkham knight δεν θα ειναι εξαιρεση!!! 

Ειναι πολλα τα βραβεα που παρελειψα!  

 

 

 

Στην εποχή του που τα indie games βασιλεύουν και τα shooters βγαίνουν κυριολεκτικά με το τσουβάλι είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις.Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν το budget είναι περιορισμένο σε σχέση με τους ισχυρούς ανταγωνιστές του genre.Ωστόσο στα περισσότερα παιχνίδια αυτού του τύπου σπανίως δίνεται ιδιαίτερη βάση στο σενάριο.Συνήθως βλέπουμε έξυπνα features,διασκεδαστικά modes κλπ. και όπως έχει αποδειχθεί..δουλεύει.Το παιχνίδι για το οποίο θα μιλήσω σήμερα κατάφερε να ξεχωρίσει εφαρμόζοντας ακριβώς αντίθετη τακτική.

Ο λόγος γίνεται για το Spec Ops - The Line ένα Third Person Shooter που πέρασε "under the radar" to 2012.Το παιχνίδι βγήκε στην αγορά στις 26 Ιουνίου του 2012 με δημιουργό την Yager Developement και publisher την 2k games.Τί είναι αυτό που το έκανε λοιπόν "διαμάντι" και γιατί αξίζει τουλάχιστον ένα playthrough;

Gameplay:
Θα το πω όσο πιο ξεκάθαρα μπορώ.Σε αυτό τον τομέα δεν θα βρείτε απολύτως τίποτα ενδιαφέρον ή πρωτοποριακό.Είναι ένα Third Person Shooter που χρησιμοποιεί cover system και τρέχει ακριβώς όπως κάθε άλλο παιχνίδι της κατηγορίας του,σε πολλές περιπτώσεις ίσως και χειρότερα.Συνεπώς,μιλάμε για κακό gameplay κάκιστο AI και ίσως τα χειρότερα και πιο προβλέψιμα spawnpoints εχθρών που έχουμε δει εν έτη 2012.Βέβαια στον τίτλο λέω ξεκάθαρα "διαμάντι" οπότε γιατί ήδη έχω αρχίσει και "θάβω" το παιχνίδι;



Story:
  Σας καλωσορίζω στο "ζουμί" του παιχνιδιού και τον λόγο για τον οποίο θεωρώ το Spec Ops "διαμάντι".Όσοι από εσάς έχετε παίξει το παιχνίδι ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να μιλήσω για το πόσο καλό είναι το σενάριο και η ιστορία του χωρίς να πυροβολήσω με spoilers αλλά θα προσπαθήσω.Στο Spec Ops - The Line παίρνετε το ρόλο το του Martin Walker ένα υψηλόβαθμο μέλος του Delta Squad.Η αποστολή σας;Να ερευνήσετε την Dubai που βασανίζεται από τρομερές αμμοθύελλες,αφήνοντας εκατοντάδες νεκρούς και την πόλη κυριολεκτικά θαμμένη στο χώμα.Όπως πάντα τα πράγματα σύντομα θα πάρουν άλλη τροπή.Έτσι θα ανακαλύψετε ότι βρίσκεστε στη μέση ενός πολέμου και το τί είναι σωστό και τί λάθος θα γίνουν σχετικά.Μέχρι τώρα όμως όλα ακούγονται "κλισέ" σωστά;
  Ναι,και μάλιστα αυτός είναι ο σκοπός του παιχνιδιού.Με αυτό τον τρόπο το παιχνίδι καταφέρνει να εντυπωσιάσει και εκπλήσει σε κάθε cutscene όσο εξελίσεται η ιστορία του παιχνιδιού.Ωστόσο καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού,η οποία δεν ξεπερνά τις 6-7 ώρες,θα αισθάνεστε ότι κάτι πάει στραβά.Αυτό το συναίσθημα είναι ένα "build up" για το τέλος του παιχνιδιού όπου γίνεται και η τελική "αποκάληψη".
  Μέχρι τώρα όμως είμαι σίγουρος πως δεν έχετε καταλάβει τίποτα σχετικά με την ιστορία του παιχνιδιού.Γι' αυτό λοιπόν αντί να πάρω το γνωστό spoiler gun και να αρχίσω να θερίζω θα προτιμήσω να αναφερθώ στα θέματα τα οποία πραγματεύεται το Spec Ops.Μερικά από αυτά λοιπόν είναι:Η σχετικότητα της λέξης "ήρωας",Ο λευκός φώσφορος και η εφαρμογή του στους πολέμους,προστασία ή όχι του άμαχου πληθισμού και πολλά άλλα.Λογικά συνεχίζετε να μην καταλαβαίνετε περί τίνος πρόκειται ακόμα και μετά από τρεις παραγράφους κείμενο.Επομένως, αντιλαμβάνεστε για το βάθος του σεναρίου και τη δυσκολία παρουσίασης του χωρίς spoilers.



Το Spec Ops - The Line είναι ένα παιχνίδι που κανένα review,gameplay,preview ή οτιδήποτε άλλο δε μπορεί να σας πείσει να παίξετε.Πρέπει απλά να εμπιστευτείτε κάποιον και να το παίξετε.Μιλώντας ως άτομο που "παρακαλά" για καλά σενάρια στα παιχνίδια του, μπορώ να πω ότι μετά το πρώτο playthrough δεν ξαναείδα ποτέ ένα shooter με τον ίδιο τρόπο.

Το Spec Ops - The Line μπορείτε να το βρείτε στο Steam στη τιμή των 20 ευρώ